Them Crooked Vultures. Ή αλλιώς, η ονειρική σύμπραξη μεταξύ των διεστραμμένων κιθάρων του Josh Homme (Kyuss, Queens Of The Stone Age), των λυσσαλέων τυμπανο-γρονθοκοπημάτων του Dave Grohl (Nirvana, Foo Fighters) και των κολλητικών μπασογραμμών του θρυλικού John Paul Jones (Led Zeppelin). Άραγε χρειάζονται συστάσεις; Τι να πρωτοπείς για τον καθένα1 Τεράστια κεφάλαια του rock και οι τρεις, συναντιούνται εδώ κάτω από την ευφυέστατη και τόσο ταιριαστή επωνυμία Them Crooked Vultures για να μας δώσουν το πιο βρώμικο rock άλμπουμ του τρέχοντος έτους, γεμάτο με φλεγόμενες εξάχορδες και απρόβλεπτα, ανήθικα ρυθμικά μέρη! Είναι όμως το ομώνυμο ντεμπούτο τους αντάξιο των μυρίων ονειρώξεων των απανταχού ροκάδων και των προσδοκιών αυτών από το 2005 και μετά, οπότε και πρώτο-ανακοινώθηκε τούτο εδώ το project;
Εξαρτάται. Αν περιμένατε ένα «ζεπελινικό» θηρίο βουτηγμένο στην ψυχεδέλεια ατυχήσατε. Για το απλό αμερικάνικο rock των Foo Fighters απλά ξεχάστε το. Αν πάλι είστε λάτρεις των Queens Of The Stone Age και ιδίως του άλμπουμ τους Songs For The Deaf, τότε καθίστε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα – κατά προτίμηση στο ημίφως – συνδεθείτε με τα ακουστικά σας (επιβάλλεται αν θέλετε να ρουφήξετε το μεδούλι του άλμπουμ) και… καλή απόλαυση! Και αυτό γιατί αν κάποιος ξεχωρίζει και φαίνεται να έχει καθοριστική επίδραση στον ήχο των Them Crooked Vultures, αυτός είναι ο Josh Homme. Όχι γιατί έχει αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά τα φωνητικά, που από μόνο του σαν γεγονός – λόγω της ξεχωριστής bluesy, σχεδόν αισθησιακής εκφοράς του και του μοναδικού του φαλτσέτο – δημιουργεί μια πρώτη Stone Age εντύπωση. Είναι περισσότερο τα κιθαριστικά μέρη με τα οποία στην κυριολεξία πλημμυρίζει τον δίσκο, δίνοντας το στίγμα του και με το παραπάνω.
Το αποτέλεσμα; Ένα τζαμάρισμα αποτυπωμένο σε δεκατρείς στιγμές σφιχτοδεμένων ρυθμικών αλληλουχιών, πασπαλισμένες με μπόλικη δόση μάτσο διάθεσης και σκοτεινού ερωτισμού. Ενδεικτικό του συνόλου το πρώτο τραγούδι “No One Loves Me And Neither Do I”, το οποίο περιέχει ίσες δόσεις στιχουργικού ερωτικού κυνισμού («Well If Sex Is a Weapon Then Smash-Boom-Pow, How You Like Me Now?») και δαιμονιωδών κιθαριστικών ριφ, όπως αυτού π.χ. που εμφανίζεται καταμεσής του τραγουδιού μετατρέποντάς το από ένα χαλαρό καλωσόρισμα σε stoner γίγαντα. Από αυτό το κομβικό σημείο και έως και το έβδομο track, οι Them Crooked Vultures παίζουν απολαυστικό, δυναμικό, σύγχρονο rock. Όπως στο “Mind Eraser, No Chaser” όπου εξυμνείται η ανάγκη περί χημικής αγωγής περιορισμού της μνήμης, στο “Dead End Friends” με τις νυχτερινές ατέρμονες οδηγικές του αναζητήσεις, στο απίστευτης ενέργειας “Elephants” με τις διαρκείς εναλλαγές στα σχεδόν επτά λεπτά της διάρκειάς του, στην επίθεση στην αθωότητα “Scumbag Blues” (τα εύσημα στα πλήκτρα εκ μέρους του Jones, τα οποία συντροφεύουν το σόλο και τα… αισθαντικά φωνητικά του Homme) και, τέλος, στο εκτελεστικό απόσπασμα που αντικρίζει μια ραγισμένη καρδιά στο “Bandoliers”.
Ως εδώ, το ομότιτλο ντεμπούτο των Them Crooked Vultures μοιάζει με το πρώτο άλμπουμ που παράγεται από supergroup και καταφέρνει να κεντράρει διάνα. Δεν υπάρχει ούτε στιγμή η οποία να χαραμίζεται σε ανούσιους πειραματισμούς, περίεργες εναλλακτικές προσεγγίσεις και στιλιστικές υπερβολές σκέφτομαι… Και ξάφνου έχουμε το δίδυμο “Reptiles” – “Interlude With Ludes” να περιέχει όλα αυτά τα… «καλά», βάζοντας φρένο στο νικηφόρο σερί. Μοιάζουν απλά να ξέμειναν από τα ίδια sessions που γέννησαν ό,τι υπέροχο προηγήθηκε αυτών. Η συνέχεια επίσης δεν ανταποκρίνεται δυστυχώς στο πρώτο μισό. Αποσπασματικά διασώζεται το απολαυστικό jam των τριών στο “Warsaw Or The First Breath You Take After You Give Up”, το οποίο σχεδόν μας μεταφέρει στο στούντιο μεταξύ τους ενόσω εκείνοι – λες και ποτισμένοι από ψυχοτρόπους ουσίες – βγάζουν τα εσώψυχά τους, ενώ τα “Caligulove” και “Gunman”, αν και αξιόλογα, δεν ενθουσιάζουν κιόλας.
Καθώς το “Spinning In Daffodils” κλείνει το cd με τις μοναχικές slide νότες του, αναλογίζομαι πως αν το τελικό «προϊόν» είχε δεχτεί μια δόση αυτοσυγκράτησης παραπάνω, είχε τερματίσει μείον κανένα δεκάλεπτο και δύο-τρία τραγούδια λιγότερα θα είχαμε στα χέρια μας ένα άλμπουμ-μαμούθ. Στην παρούσα φάση κατατάσσεται ένα σκαλοπάτι παρακάτω. Αλλά μην ψαρώνετε, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και αγοράστε το. Σίγουρα από τις κυκλοφορίες της χρονιάς.
