Πήρα για κριτική το live άλμπουμ των Birthday Massacre στη Γερμανία, αγνοώντας ποιοι είναι οι Καναδοί, εξ’ αιτίας του...οπισθόφυλλού του! Τι απεικόνιζε; Μια κορασίδα να ουρλιάζει στο μικρόφωνο στυλιζαρισμένη σε απόλυτα emo γραμμές. Η επιλογή λοιπόν έγινε για δύο λόγους – και περιέργως κανένας από αυτούς δεν αφορούσε στη μίνι φουστίτσα, σε μέγεθος μεγάλης ζώνης, της τραγουδίστριας Chibi. Αφενός δηλαδή σκέφτηκα ότι μπορεί να πέσω πάνω σε κανένα emo-ειδές συγκροτηματάκι, που μπορεί να αξίζει και καμίας παραπάνω ακρόασης, αφετέρου πως με τέτοιο οπισθόφυλλο το Show And Tell θα αργούσε πολύ να φύγει από τα αζήτητα του γραφείου του φίλτατου αρχισυντάκτη μας.
Μετά από τις πρώτες ακροάσεις κατάλαβα βέβαια πως οι προσδοκίες μου (ως προς το emo κομμάτι) δεν επαληθεύτηκαν, καθώς οι Birthday Massacre παίζουν ένα ψιλοεφηβικό industrial με μεταλλικές κιθάρες και goth-οειδή πλήκτρα να συνοδεύουν από πίσω. Μπορεί να σας ακούγεται λίγο κάπως, αλλά σας διαβεβαιώνω πως στο τελικό αποτέλεσμα όλο αυτό το ηχητικό χαρμάνι λειτουργεί. Για να μπουν ασφαλώς τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, δεν εννοώ ότι οι Birthday Massacre αποτελούν τίποτα καινούργιους Nine Inch Nails: μάλλον ως μια πιο σκοτεινή και βαριά εκδοχή των Paramore θα τους χαρακτήριζα. Οφείλω πάντως να παραδεχτώ πως διαθέτουν ιδέες μέσα στα κομμάτια τους, οι οποίες δημιουργούν προσδοκίες για το μέλλον, καθώς δείχνουν ότι και ταλέντο υπάρχει, αλλά και εμπνεύσεις παραπέρα από τα τετριμμένα – ως live, το Show And Tell έδωσε ευκαιρίες να φανούν τραγούδια και από τις τρεις μέχρι σήμερα στούντιο δουλειές των Birthday Massacre. Απλά οι Καναδοί πρέπει ίσως να μάθουν να τα διοχετεύουν πιο στοχευμένα και περιεκτικά, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα πιο δημιουργικό αποτέλεσμα.
Σε όσους βρήκαν ενδιαφέρον σε αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, να πω ότι δεν θα πρέπει να κοιτάνε μόνο τα αστεράκια της βαθμολογίας. Διότι μπορεί το δισκάκι αντικειμενικά να παίρνει ένα 6 στα 10 – καταλήγοντας στα «μέτρια» της βαθμολογικής κλίμακας του site – αλλά κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως εάν είσαι οπαδός του εφηβικού κιθαριστικού ήχου δεν θα το ευχαριστηθείς. Προσωπικά μπορώ να πω πως και το ευχαριστήθηκα το Show And Tell και το έπαιξα πολλές φορές στο στερεοφωνικό μου. Από εκεί και πέρα όμως, αν πρόκειται να βάζουμε υψηλούς βαθμούς σε μπάντες σαν τους Birthday Massacre, τότε τι θα έπρεπε να πάρουνε συγκροτήματα σαν τους Deftones, τους Killswitch Engage ή τους Coheed & Cambria;
