Φαίνεται ότι η γερμανική μηχανή που γεννάει εδώ και δεκαετίες groups του γοτθικού ρεπερτορίου δεν έχει σταματημό. Καινούργια ονόματα ξεπηδάνε το ένα μετά το άλλο, προσπαθώντας να διεκδικήσουν μια θέση στο σκοτεινό πάνθεον. Άλλοι πολύ επιτυχημένοι, άλλοι απλοί αντιγραφείς, άλλοι αδιάφοροι. Όλα τα παρουσίασε η ιστορία του γερμανικού gothic rock, αν και πλέον το μόνο που έχει να προσφέρει είναι μια επαναλαμβανόμενη βαρεμάρα.
Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν δυστυχώς και οι Neon Dream, οι οποίοι κυκλοφορούν το Metropolitan West πέντε χρόνια μετά το ντεμπούτο τους. Το νόημα το έχουν πιάσει για τα καλά: από την επιβλητική ορχηστρική έναρξη με το “Flight To Dusk”, φαίνεται ότι έχουν διάθεση για ένα ταξίδι στα πολύ σκοτεινά λημέρια τους. Συνθέσεις κατόπιν όπως το “Stealth” ή το “Agnostic”, βυθισμένες στη μαυρίλα και στα απόκοσμα φωνητικά του Klaus Mollers, αποδεικνύονται αρκετά κολλητικές, αλλά δεν παύουν να ακούγονται σαν ένα ξεψυχισμένο και φθαρμένο από τον καιρό gothic rock. Ο ήχος τους βρίσκεται αρκετά κοντά σε αυτόν των Φινλανδών 69 Eyes – αν και δεν βλέπω κανέναν λόγο προσωπικά να θες να μοιάσεις σε αυτό το συγκρότημα, πόσο μάλλον να φαίνεται τόσο καθαρά ότι έχεις επηρεαστεί από αυτό. Σε μερικά κομμάτια οι Neon Dream γίνονται βέβαια πιο ηλεκτρονικοί, όπως π.χ. στο “Sexaholica”, το οποίο μοιάζει αρκετά με τους Blutengel – και ίσως ακουστεί λίγο παραπάνω. Η θεματολογία γνωστή και χιλιοειπωμένη: βαμπιρικά ρομάντζα, η σκοτεινή νύχτα, η αγάπη και ο θάνατος, οι άγγελοι του σκότους κτλ., κτλ… Όλα αυτά τα ωραία μελαγχολικά προβλήματα δηλαδή, τα οποία αρέσκονται να σιγοτραγουδούν οι έφηβες γκοθούδες.
Τίποτα παραπάνω δεν θα βρείτε λοιπόν στο Metropolitan West, παρά ένα αδιάφορο και αρκετά ποζεράδικο gothic rock άλμπουμ, σύμφυτο με το πώς εξελίχθηκε το είδος στην τελευταία δεκαετία – και ειδικά η γερμανική «σχολή». Δεν είναι ότι οι Neon Dream δεν είναι καλοί σε αυτό που κάνουν. Είναι σαφές όμως ότι η κύρια επιρροή τους προήλθε από μια μόδα με τον σχετικό ήχο – μόδα η οποία ξεκίνησε μεν με τεράστια επιτυχία, αλλά πλέον έχει καταντήσει γελοία και πομπώδης. Εάν θέλουν να δημιουργήσουν κάτι με τη δύναμη να ταράξει τα νερά χρειάζονται πολύ δουλειά ακόμα και κυρίως περισσότερη αυθεντική έμπνευση. Αν και τα συγκεκριμένα νερά φαίνονται εδώ και χρόνια ακίνητα και παγωμένα...
