Ποιος πραγματικά περιμένει τον καινούργιο δίσκο των Pere Ubu; Μάλλον πρέπει να επαναδιατυπώσω την ερώτηση: περίμενε κάποιος τον καινούργιο δίσκο των Pere Ubu; Ή ότι αυτός θα τους έβρισκε να συνεργάζονται με τη Sarah Jane Morris; Η αλήθεια είναι μάλιστα ότι στο Long Live Pere Ubu! έχουμε να κάνουμε λιγότερο με έναν δίσκο και περισσότερο με μια καλλιτεχνική δήλωση. Το παιχνίδι του βιομηχανοποιημένου rock ‘n’ roll οι Κληβελαντιανοί το έπαιξαν άλλωστε μέχρι εξαντλήσεως των (υψηλών) στάνταρ τους στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Όταν δηλαδή και προσπάθησαν να ξετυλίξουν το μπηφχαρτικό και ασθματικό (μα συγχρόνως μεταλλογενές) φορμά τραγουδοποιίας τους σε καιρούς που άλλες μπάντες ούτε καν υποψιάζονταν ως πιθανό ορίζοντα δημιουργίας.
Ο David Thomas – το ισοδύναμο του ονόματος Pere Ubu διαμέσου των χρόνων – απέδειξε ότι κατείχε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τη φήμη της μπάντας σε χρόνους αποκλειστικά συμβατούς με τη διάθεση του: ήτοι, απέλυσε και προσέλαβε (παραπάνω από) δυο ντουζίνες ανθρώπους από το 1975, όταν εμφανίστηκε το πρώτο single των Pere Ubu – και το 99% αυτών ήταν παραπάνω από καλοί μουσικοί, με το 1% να το κρατάμε για τον φόβο του να θεωρηθούμε απόλυτοι ή τόσο έκδηλα οπαδοί της μπάντας. Το ότι συναντάμε λοιπόν στο Long Live Pere Ubu! μια καινούργια ομάδα μουσικών δεν αποτελεί έκπληξη. Έκπληξη αποτελεί η (εκτενής) παρουσία της Sarah Jane Morris. Όταν όμως περνάς στα εσώτερα της έκδοσης, καταλαβαίνεις ότι όχι μόνο δεν έχεις να κάνεις με έναν συνηθισμένο δίσκο (για Pere Ubu μιλάμε εξάλλου), αλλά ούτε και με μια κλασική λογική δίσκου. Γι’ αυτό μίλησα παραπάνω για μία καλλιτεχνική δήλωση μεγαλύτερη των ορίων ενός άλμπουμ συμβατού ίσως με το συμβόλαιο ενός group με μία εταιρεία ή με το «ξύπνησα το βράδυ για να πιω γάλα και είχα έμπνευση» του συνθέτη του συγκροτήματος.
Πιστεύω μάλιστα ότι ο David Thomas επανασύνδεσε τους Pere Ubu αποκλειστικά γι’ αυτή την κυκλοφορία. Το θεατρικό έργο Φέρτε Μου Το Κεφάλι Του Ubu Roi, βασισμένο πάνω στο Ubu Roi του φαντακαταστασιακού (Γάλλου) συγγραφέα Alfred Jarry, αποτέλεσε τη λεκτική βάση που πάνω τους έστησαν τον ηχητικό τους μανδύα οι Pere Ubu. Οργασμικός χρόνος για τον David Thomas, καθώς έντυσε με όργανα το έργο που ονόμασε τη μπάντα του πίσω στις αρχές των 1970s. O Thomas και οι μουσικοί του, συνεπικουρούμενοι της Sarah Jane Morris, έπαιξαν έτσι και χόρεψαν επίσης επί σκηνής όταν το εν λόγω έργο παρουσιάστηκε τον Απρίλη του 2008 στο Λονδίνο. Ο ίδιος δε ο Thomas, αν και έμοιαζε ιδανικός για τον ρόλο του πρωταγωνιστή Pere Ubu και πριν την υλοποίηση της παράστασης – ένεκα του περίεργου σουλουπιού του – δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστός τώρα που με φθαρμένη γενειάδα και (ορατά, για πρώτη φορά) φαλακρό κρανίο ταιριάζει γάντι στη φιγούρα του μεφιστοφελικού διεκδικητή του θρόνου της Πολωνίας – όπως μας αφηγείται ο Jarry. Από την άλλη, τώρα που το σκέφτομαι, με αυτό τον δυσοίωνο όγκο του ο Thomas θα μπορούσε να ενσαρκώσει ακόμα και τον Νοστράδαμο. Ίσως επί σκηνής με τους Judas Priest όταν παρουσιάζουν τραγούδια από το ομώνυμο τελευταίο τους δίσκο (sorry Rob…);
Να σας πως ότι ο δίσκος είναι θαυμάσιος; Να σας πω ότι η Morris, ως Mere Ubu (σύζυγος δηλαδή του πρωταγωνιστή), αποδεικνύεται εκπληκτική εκεί όπου κάποια άλλη θα γινόταν υπερβολική μέσω μίας αμήχανης μανιέρας; Να υπερθεματίσω λέγοντας ότι ακούγεται σαν μια μηχανολογούμενη Eartha Kitt; Ευλογημένο το τάλαντό της, μα και το πώς το χρησιμοποιεί... Να προσθέσω ότι οι Pere Ubu πλέκουν νευρωτικές μελωδίες με ευκολία απλοϊκής folk, ώστε να ακούγονται ταυτόχρονα σοφιστικέ, rock ‘n’ roll και απόκοσμοι, με μια ευκολία η οποία θα έκανε πολλούς post-rockers να βάλουν τα κλάματα; Να πω για το κακό εξώφυλλο που απορώ πώς επέτρεψαν οι καλόγουστοι της Cooking Vinyl να περάσει στον κατάλογο της εταιρείας; Να χειροκροτήσω για το ότι μπορείς να παρακολουθήσεις το θεατρογενές λεκτικό στιχούργημα να σταυροβελονιάζει την ιστορία με αγγλικά τα οποία σε καθιστούν ικανό να την παρακολουθήσεις σε όλη την παράλογη και κυνική διαδρομή της; Να ομολογήσω, τέλος, ότι, αν και αγχώθηκα (όντας πιστός οπαδός της μπάντας) για το αποτέλεσμα πριν ακούσω το Long Live Pere Ubu!, έφτασα τελικά, μετά την τρίτη ακρόαση, σε μια ηχοαισθητική απόλαυση την οποία θεωρούσα πια δυσθεόρατη για τους Pere Ubu;
Ποιον ξεγελάμε; Ο David Thomas ήταν και παραμένει από τους πιο χαρισματικούς εμμονικούς δημιουργούς της αμερικάνικης ηπείρου. Και ο νέος του δίσκος ανήκει σε όσους δεν θα δίσταζα ακόμα και να κλέψω για να αποκτήσω...
