Ο όρος world μουσική έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια το δικό του hype και συχνά λειτουργεί ως μία ασφυκτική κουβέρτα απέναντι σε ποικίλα ηχητικά εδάφη, διαλύοντας τη μοναδικότητα του γηγενούς και αυτόχθονου μουσικού πλούτου μιας φυλής ή ενός τόπου. Υπάρχουν, όμως, στον αντίποδα ορισμένες φωνές που καταφέρνουν και επιπλέουν, δίνοντας τη δική τους καλλιτεχνική υπόσταση ανά τον κόσμο. Μία τέτοια φωνή είναι κι αυτή του τυφλού Αυστραλού Αβορίγινα Geoffrey Gurrumul Yunupingu, ο οποίος τραγουδάει στην τοπική διάλεκτο της περιοχής του, γνωστή ως yolngu.
Σχεδόν στα 40 του χρόνια πλέον, ο Yunupingu κυκλοφορεί την πρώτη του δουλειά μέσα σε ένα «απόκοσμο» και συνάμα «άγνωστο» περιβάλλον μιας και ο ίδιος, απίστευτα ντροπαλός και απών από οποιαδήποτε μορφή δημοσιότητας, δεν έχει δώσει ποτέ ούτε μία συνέντευξη. Κέρδισε αντιθέτως το κοινό σε παγκόσμια κλίμακα όταν «κατέκτησε» τους θαυμαστές του Elton John στην όπερα του Σίντνεϊ, ανοίγοντας τη συναυλία του Βρετανού αστέρα. Από τότε μόνο διεθνή βραβεία και συνεχείς επευφημίες μπλέκονται γύρω από το έργο του, όμως εκείνος συνεχίζει να παίζει απτόητος και μόνιμα συνεσταλμένος την ανάστροφη ακουστική του κιθάρα, παρέα με ντραμς και κίμπορντς. Οι κριτικοί έχουν χαρακτηρίσει τη φωνή του ως «υπερβατική ομορφιά», ενώ ανάμεσα στους φανατικούς του θαυμαστές συγκαταλέγονται οι Elton John, Sting και Bjork.
Είναι λοιπόν μαύρος, ταλαντούχος και τυφλός, όμως μην κάνετε σκέψεις περί κάποιου Stevie Wonder ή Ray Charles των Αβορίγινων της Αυστραλίας. Ο Yunupingu διαθέτει τη στόφα του καλλιτέχνη που αντλεί δύναμη από τη φύση, το χώμα, το περιβάλλον όπου γεννήθηκε, την οικογένειά του. Όταν τραγουδάει, σχεδόν ονειρικά με τις δυσδιάκριτες διπλές μπασογραμμές, τα “Djarimirri” και “Gurrumul History”, αυτό που κρατάς είναι η βελούδινη και απαλή φωνή του, η οποία σου διώχνει κάθε αρνητική σκέψη. Μη περίπλοκες συνθέσεις, όπως τα υπέροχα “Baywara” και “Wukun”, συνθέτουν επιπλέον μία παράξενη «ηχώ» του λαιμού, της μύτης και του στόματος του καλλιτέχνη και γεμίζουν το χώρο μαζί με την περήφανη, ατόφια και μοναχική φωνή του Yunupingu. Οι 12 συνθέσεις του Gurrumul δεν χωρούν σε κανένα είδος, είτε αυτό λέγεται world, ethnic ή παραδοσιακή folk μουσική, και ίσως να μην έχει καμία σημασία να τις εντάξουμε κάπου. Γιατί τελικά μετράει η αγαλλίαση και η ηρεμία που σου προκαλεί η ακρόαση αυτού του δύσκολου και συνάμα οικείου δίσκου. Στο Gurrumul κρύβεται μία ακατέργαστη παιδικότητα δίχως να πρόκειται για παιδική δουλειά, όπως και μία καθαρότητα δίχως να είναι περισπούδαστο. Αλλά και μία ανθρωπιά δίχως να στην εκμαιεύει με γνωστές-άγνωστες μουσικές μεθόδους.
Ο καλλιτέχνης Geoffrey Gurrumul Yunupingu, με το λίαν δύσκολο έως και «άσχημο» όνομα, σε αιχμαλωτίζει μονομιάς γιατί η απλότητά του συμβαδίζει με την ευγένεια. Η ευγένεια πάλι και το πάθος συντονίζονται με τους παλμούς της ψυχής, διευρύνοντας τους αισθητικούς μας ορίζοντες.
