Πιάνεις να διαβάσεις πληροφορίες για κάποιον καλλιτέχνη προερχόμενο από τον χώρο της americana και μένεις κατάπληκτος από τα λόγια που έχουν γράψει γι' αυτόν στον ξένο μουσικό Τύπο. Σου ανοίγει η όρεξη να ακούσεις κι εσύ τι ήταν αυτό που έκανε κάποιον να γράψει τόσο εκθειαστικές κουβέντες, κυρίως για τη συνθετική του πένα – γιατί εκεί βρίσκεται το ζουμί εφόσον μιλάμε για το συγκεκριμένο κομμάτι της αμερικάνικης μουσικής – και ψάχνεις να βρεις τι ακριβώς ενθουσίασε τον γράφοντα. Βέβαια, όταν μιλάμε περί americana, πολλές φορές οι αρετές του κάθε καλλιτέχνη αποτελούν μία υποκειμενική υπόθεση. Ακόμη κι εκεί όμως, υπάρχουν ορισμένες σταθερές.
Ας πάρουμε τη Devon Sproule, για παράδειγμα. Όσες φορές κι αν την άκουσα, απ' όπου κι αν την έπιασα, δεν κατάφερε να ξεπεράσει το επίπεδο της συμπαθούς παρουσίας. Δεν υπάρχει ως εκ τούτου καμία περίπτωση να συμφωνήσω για τα περί φαινομένου υψηλής τραγουδιστικής δεξιότητας. Στα 27 της χρόνια, η Sproule έχει ήδη κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους, ενώ το όνομά της έχει συνδεθεί μ' εκείνο του συζύγου της Paul Curreri, ο οποίος και εδώ της κάνει την παραγωγή. Μαζί λοιπόν μετέβησαν στη Μεγάλη Βρετανία για να ηχογραφήσουν το Don’t Hurry For Heaven! – εκεί βρίσκεται άλλωστε και η βάση της δισκογραφικής εταιρίας που στεγάζει και τους δύο τους – το οποίο και ολοκλήρωσαν στο Charlottesville της Virginia όπου και διαμένουν (η Devon Sproule παρεμπιπτόντως είναι γεννημένη στο Kingston του Ontario, στον Καναδά).
Στο Don't Hurry For Heaven! λοιπόν δεν ακούω τίποτε περισσότερο από μία καλή μεν, τυπικότατη δε συνθέτρια, η οποία ούτε τη φωνή διαθέτει που θα την κάνει να ξεχωρίσει από τον σωρό, πόσω μάλλον τα τραγούδια. Ο δίσκος κυλάει ομαλά και χωρίς εκπλήξεις, μόνο η παρουσία του BJ Cole και της χαρακτηριστικής pedal steel κιθάρας του κάνει μία κάποια διαφορά, όπως ίσως και οι δύο διασκευές που ταράζουν ελαφρά (αλλά πολύ ελαφρά) τα σχεδόν λιμνάζοντα νερά του δίσκου: μία στο “Bowling Green” των ομόσταυλών τους Don't Move και μία στο “Sponji Reggae” των Black Uhuru – και μην ανησυχείτε, δένει μια χαρά το κομμάτι στο υπόλοιπο americana κλίμα. Κατά τ' άλλα, αν είστε από όσους αρκούνται σε βιωματικά γράμματα όπως αυτό που στέλνει η Sproule στον άντρα της στο “A Picture Of Us In The Garden” («Μωρό μου, πώς υποτίθεται ότι θα κάνουμε οικογένεια, όταν η μουσική δεν μας δίνει φράγκο; Υποψιάζομαι ότι είναι τύχη, είμαι ακόμη πολύ νέα»), τότε στο Don't Hurry For Heaven! θα βρείτε πολλά που να σας αρέσουν.
