Back To Life και ένατος δίσκος για τη Sandra, η οποία σκέφτομαι ότι έχει πολλούς λόγους να δηλώνει ότι ξανάνιωσε. Αισθάνεται (και δείχνει να παραμένει) σέξι στα 47 της, χώρισε με τον Mich(a)el Cretu, ετοιμάζεται να παντρευτεί (αν δεν παντρεύτηκε ήδη) το νέο της αμόρε, είναι απασχολημένη, μεταξύ άλλων, με περιοδείες σε χώρες διψασμένες να καταναλώσουν – με τη δέουσα χρονοκαθυστέρηση – ρυτιδιασμένα super hits σαν το “Maria Magdalena”. Μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε, είχε μπόλικο κόσμο και στο playback πέρασμά της από την Ελλάδα...
Παρόλα αυτά, η Sandra δεν βρίσκεται στο μέσο και κάποιας μουσικής αναγέννησης. Εδώ είναι ζήτημα αν υπήρξε ποτέ ζενίθ, προκειμένου να συμβεί τώρα κάποιου είδους «επιστροφή». Ζενίθ βέβαια εμπορικό υπήρξε και παραϋπήρξε – δεν παραβλέπω ότι η Sandra Lauer από το Saarbrucken της Γερμανίας τα κατάφερε μια χαρά να περάσει από τους Arabesque σε μια επιτυχημένη σόλο καριέρα και από εκεί στους Enigma, αποκτώντας αρκετά χρήματα και φήμη, ώστε πλέον να ζει άνετα στα βαλεαριδικά τοπία της Ιμπίθα. Η pop της όμως πρόταση υπήρξε συνταγοποιημένη και φτηνιάρικη, αποσκοπούσα στο εύκολο και στο πρόσκαιρο. Και το Back To Life αποδεικνύει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα: το κυνήγι της προκάτ επιτυχίας συνεχίζεται. Στη γερμανική/κεντροευρωπαϊκή (ίσως και ανατολικοευρωπαϊκή) έστω αγορά, που φαίνεται να συγκινείται ακόμα από τα τερτίπια της Sandra.
Όμως: με εξέπληξε η ηχητική κατεύθυνση του δίσκου. Άλλοι στη θέση της Sandra θα πόνταραν στην κολακεία των ήδη δεδομένων fans, ακολουθώντας με συντηρητική ασφάλεια το πέρασμα του χρόνου και εστιάζοντας επομένως σε μπαλάντες και σε ένα ήρεμο, «ενήλικο» περιβάλλον. Για χαζή βέβαια μη την έχετε: το κάνει κι αυτό (“Behind Those Words”, “Just Like Breathing”) – φροντίζει δε να θυμίσει και τις παλιές μέρες με ένα dance pop ντουετάκι με τον Thomas Anders της σιχαμένης Modern Talking «δόξας» (“The Night Is Still Young”). Παράλληλα όμως φροντίζει να επενδύσει στον Toby Gad, συνθέτη επιτυχώς συνεργαζόμενο με τη Beyonce και τη Shakira. Ο οποίος καθίσταται υπεύθυνος για κάμποσες up tempo και ιδιαίτερα σύγχρονες, R’n’B-ίζουσες στιγμές του άλμπουμ, με μπόλικη χορευτική διάθεση: “What If”, “Always On My Mind”, “Say Love”, “Never Before”. Το τελευταίο αποτελεί μάλιστα και την καλύτερη στιγμή του Back To Life, νομίζω δε πως η Beyonce δεν θα συγχωρήσει έτσι εύκολα τον Toby που το τραγούδι αυτό κατέληξε στη Sandra…
Κάπου λοιπόν την παραδέχτηκα τη Γερμανίδα, που ακόμα νοιάζεται να ακολουθήσει τις εποχές και να κερδίσει νέους fans. Ομολογώ δε ότι το Back To Life αποδείχθηκε καλύτερο από τις αρχικές μου προσδοκίες. Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας: η έτσι κι αλλιώς περιορισμένη φωνούλα της Sandra φέρει πλέον τα σημάδια της φθοράς του χρόνου, ενώ ένας καλοστημένος, σύγχρονος καμβάς δεν αρκεί να αναπληρώσει το κενό της άψυχης, ανούσιας pop την οποία λανσάρει ως πρόταση. Όπως είπα και πιο πάνω, η Sandra επιμένει προκάτ...
