Το ιδιαίτερα επιτυχημένο μουσικό πείραμα των Linkin Park αναλύει αυτό το ντοκιμαντέρ, ξεκινώντας από το πώς και πότε σχηματίστηκαν και φτάνοντας ως την κυκλοφορία του Meteora. Η γνωριμία τους και το δέσιμό τους σε μπάντα (αρχικά με το όνομα Xero), υπό τις μαρτυρίες ανθρώπων που τους έζησαν και τους ζουν καθημερινά, αποτελούν την αρχή του Conspiracy Theory DVD. Μουσικοί παραγωγοί, roadies, ιδιοκτήτες μαγαζιών και δημοσιογράφοι αναλύουν κατόπιν το πώς το σεξτέτο από την Καλιφόρνια έφτασε να γίνει μια από τις πιο εμπορικές και επιτυχημένες μπάντες του πλανήτη – ιδιαίτερα μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους Hybrid Theory.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο φιλμ στη δύναμη της street team που έχουν οι Linkin Park, μια αρκετά πρωτότυπη και φθηνή τακτική μάρκετινγκ, βασισμένης αποκλειστικά στη θέληση και την όρεξη των fans τους. Γίνεται επίσης αναφορά στο πόσο απλοί είναι στη καθημερινότητα τους και τονίζεται ότι δεν θυμίζουν καθόλου τους κλασικούς rock αστέρες, αντίθετα προτιμούν να κρατάνε χαμηλό προφίλ και τη ζωή τους μακριά από τα σκάνδαλα. Κάτι που μάλλον αληθεύει, μιας και ελάχιστα έχουμε ακούσει για αυτούς, πέρα από τη μουσική τους. Στο τέλος όλοι οι ομιλητές συνηγορούν στο πόσο μεγάλη μπάντα μπορούν να γίνουν οι Linkin Park, προφητεύοντας ότι το επόμενο τους άλμπουμ, θα είναι (και αυτό) φοβερό και τρομερό. Δεν έπεσαν και πολύ έξω, αν αναλογιστούμε την αποθέωση του Minutes To Midnight.
Όλα καλά με το Conspiracy Theory λοιπόν, αλλά έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Μιας και δεν έχει γίνει με την έγκριση του group (το λέει και ο υπότιτλος, είναι «unauthorized documentary»), κανένα τραγούδι των Linkin Park δεν ακούγεται και δεν υπάρχει ούτε μια σκηνή από live εμφανίσεις τους – παρά μόνο κάποιες φωτογραφίες και διάσπαρτες ατάκες από συνεντεύξεις τους. Και όταν γυρίζεις ένα μουσικό ντοκιμαντέρ, είναι νομίζω απαραίτητο να έχεις τη μουσική του άμεσα εμπλεκόμενου. Αλλιώς το αποτέλεσμα φαντάζει ημιτελές και δύσκολα μπορείς να το παρακολουθήσεις – ειδικά αν δεν είσαι θαυμαστής. Κι εδώ αποτυγχάνει το Conspiracy Theory: αποτελεί μεν μια καλή πηγή πληροφοριών για το δημοφιλές group, διαθέτει ροή και γρήγορες λήψεις, παρουσιάζει καλές συνεντεύξεις, όμως αδυνατεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον ενός μέσου μουσικόφιλου, απευθυνόμενο τελικά μονάχα στους σκληροπυρηνικούς fans των Linkin Park.
