Η ταραντέλλα είναι ένας χορός της κάτω Ιταλίας που σχετίζεται με το τσίμπημα της αράχνης ταραντούλας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το δηλητήριο της αράχνης αναγκάζει τον άνθρωπο που έχει τσιμπηθεί να «χορέψει» κι άλλοι ότι πρέπει να χορέψει, διαφορετικά δεν μπορεί να αποβληθεί το δηλητήριο.
Το σίγουρο είναι ότι η σύνθεση με τίτλο “Tarantella” από τον ομώνυμο δίσκο του Lars Danielsson έχει πολύ μακρινή σχέση με τη μουσική που συνοδεύει τον συγκεκριμένο παραδοσιακό χορό – περίπου όσο μακρινή είναι και η απόσταση από τον Τάραντα μέχρι το Γκέτεμποργκ, όπου γεννήθηκε και σπούδασε ο Daniellson. Ο οποίος παίζει κοντραμπάσο, τσέλο και πιάνο, διαθέτει κλασική παιδεία και πέρα από τη jazz, η οποία αποτελεί τον προνομιακό του χώρο, μοιάζει να αγαπάει συνθέτες όπως ο Brahms, ο Grieg και ο Mendelssohn. Μάλιστα, όταν γράφει κομμάτια για σόλο τσέλο όπως το “Traveller’s Wife” ακολουθεί με εξαιρετικό τρόπο τις γραμμές του Ρομαντισμού.
Σ’ αυτό τον καινούργιο του δίσκο έχει μαζί του τον πιανίστα Leszek Mozdzer, που φέρνει ένα έντονα ρομαντικό στοιχείο στην ανάπτυξη των συνθέσεων, τον Βρετανό κιθαρίστα John Paricelli, που προσφέρει αιθέριες γραμμές και ατμοσφαιρικό παίξιμο, τον Matthias Eick στην κιθάρα στην τρομπέτα (έχει συμμετάσχει σε πολλές ηχογραφήσεις της ECM) και τον Eric Harland στα drums, που έχει συνεργαστεί με μουσικούς οι οποίοι καλύπτουν το φάσμα από τον Kenny Garrett και τον McCoy Tyner μέχρι τον Charles Lloyd και τον Rigmor Gustaffson.
Ο ήχος που προτείνει ο Danielsson φέρνει σε αρκετά σημεία στο μυαλό τον ήχο της ECM, μόνο που ο Σουηδός κοντραμπασίστας δεν διστάζει να γίνει πιο σκληρός και πιο groovy στην προσέγγισή του. Το Tarantella κυλάει μέσα από αντιθέσεις που άλλοτε αγγίζουν τον Ρομαντισμό, άλλοτε τον Ιμπρεσιονισμό, άλλοτε μια αφαιρετική, βαθιά ευρωπαϊκή αντίληψη κι άλλοτε αφήνονται στη φλόγα του jazz αυτοσχεδιασμού, έτσι όπως τον έχουμε γνωρίσει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Εκείνο που καταφέρνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Danielsson είναι να γεφυρώσει τα διαφορετικά στοιχεία τα οποία φέρει μέσα του και να προσφέρει έναν όμορφο δίσκο με έντονο στίγμα. Έναν δίσκο που θέλεις να ξανακούσεις πάλι και πάλι.
