Ένας Έλληνας, δύο Γιαπωνέζοι: ο Αναστάσιος Κοκκινίδης, με το Emdy πρόσωπό του, συναντά τον Go Muroiwa και τον Takayuki Horiuchi στο Cirqular πρότζεκτ τους – και μαζί πραγματοποιούν την πρώτη τους επίσημη ηχογράφηση σε «παραδοσιακή» μορφή, στο παρόν split single για λογαριασμό του ανήσυχου εγχώριου label της Gracetone. Κοινός στόχος της ελληνοϊαπωνικής συμμαχίας το σύγχρονο, το ηλεκτρονικό, η σύνθεση στη γλώσσα της ψηφιακής γενιάς και βέβαια ο πειραματισμός.
Απόλυτα αστικό το περιβάλλον, μη σας πω και μετα-αστικό, προς facebook-generation προσανατολισμό. Η γεύση βέβαια των δύο συνθέσεων είναι αναγκαστικά μικρή – και στις δύο περιπτώσεις μένεις να αποζητάς κάτι περισσότερο, κάτι όχι και πολύ θετικό στα εν λόγω τοπία, όπου το μάτι, το αυτί και η ψυχή εύκολα στέκεται σε κάτι μες στον κυκεώνα της πληροφορίας, εξίσου όμως εύκολα φεύγει και για νέες αναζητήσεις. Έστω όμως ότι δέχεστε την επτάιντση βινυλιακή σύμβαση των “Catshag22” και “Prague”. Κι έστω ότι σας αφορά ο πειραματισμός, η γλώσσα της electronica και γενικά οι προσπάθειες εξερεύνησης.
Στη βάση τούτων των «έστω», ο Emdy αναδεικνύεται σε έναν πολύ προσεκτικό κατασκευαστή. Ευφυέστατο το κοντράστ που επιχειρεί στο “Catshag22” μεταξύ του αφαιρετικού και του γήινου, του πειραματικά σύνθετου και του απλού. Ο διάλογος του μαντολίνου και του κλαρινέτου με τα «urban field recordings» (όπως προσδιορίζονται) του Δημήτριου Μπαλτζή οδηγεί αβίαστα σε μια κινηματογραφική αύρα – και σε αυτό το «αβίαστα» βασίζεται όλη η ιστορία. Αλλά οι Cirqular στέκουν σαφώς ένα επίπεδο παραπάνω. Δεν ξέρω τι σχέση έχει ή δεν έχει η Πράγα με το “Prague”, πάντως η συνθετική τους σκέψη βρίσκεται ένα σκαλί ψηλότερα του Emdy, όπως μαρτυρεί η θέση που κομψά λαμβάνει το πιάνο του Muroiwa μέσα στους ήχους που συγκολλά ο Horiuchi – κάνοντας το ασυνήθιστο οικείο, και το οικείο ασυνήθιστο.
Περίεργα, ίσως, για τους περισσότερους τα εγκεφαλικά παιχνίδια του Emdy και των Cirqular και σαφώς ακατανόητα για όσους φαντάζονται τη μουσική πάντοτε με λόγια και με κουπλέ/ρεφρέν. Η μουσική όμως λαμβάνει κι αυτές τις μορφές ενίοτε – και κυκλοφορίες όπως το παρόν split single δείχνουν τον λόγο ύπαρξής τους, ασχέτως με το πόσοι μπορούν (και θέλουν) να πάρουν μέρος σε ένα τέτοιο παιχνίδι.
