Μαγκιά. Δεν είναι δα και μικρό το κατόρθωμα της Beth Ditto. Αποτελεί αυτή τη στιγμή το νούμερο 1 θηλυκό στον rock κόσμο χωρίς το οπλοστάσιό της να περιέχει κανένα από τα συνήθη θέλγητρα των μοιραίων γυναικών. Οι ζωντανές της εμφανίσεις είναι το λιγότερο προκλητικές – για τα γούστα δε του υποφαινόμενου ορισμένες εκφάνσεις τους μπορεί να αγγίζουν και τα όρια του εμετικού. Δύσκολο πάντως να αρνηθείς την πρωτόγονη ενέργεια που εκπέμπει πάνω στη σκηνή με τα soul/punk φωνητικά της ή την ακατάπαυστα επιθετική και ασυμβίβαστη στάση της.
Κακά τα ψέματα, χωρίς τη δική της πληθωρική, γεμάτη αυτοπεποίθηση εμφάνιση και εκρηκτική προσωπικότητα οι Gossip δύσκολα θα είχαν την επιτυχία που απολαμβάνουν σήμερα – ειδικά στη Μεγάλη Βρετανία, όπου το προ τριετίας άλμπουμ τους Standing In The Way Of Control εισέπραξε διθυράμβους. Το ειδικό (και όχι μόνο) βάρος της Ditto κάνει τη διαφορά και στο τέταρτο άλμπουμ των Gossip Music For Men, μόνο που αυτή τη φορά πρόκειται για την πρώτη τους εξόρμηση σε μεγάλη εταιρία. Με τον «τεράστιο» Rick Rubin πίσω από την κονσόλα της παραγωγής ο ήχος του γκρουπ είναι πιο λείος από ποτέ. Αναγκαίο κακό, αν είναι το περιεχόμενο του Music For Men να πλημμυρίσει τα dancefloor παγκοσμίως με τα μπάσταρδα disco-punk χιτάκια που περιέχει.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Dimestore Diamond”, μία βραδυφλεγή βόμβα που προετοιμάζει το έδαφος για την έκρηξη του “Heavy Cross”: πρόκειται για ένα από τα καλύτερα τραγούδια του 2009, με τους ευφυείς, κοφτούς, μοντέρνους κιθαρισμούς του Braise Paine να συνοδεύουν ιδανικά τους ιδιαίτερους ηχοχρωματισμούς της φωνής της Ditto. Αν δεν το έχετε ακούσει ακόμα μην ανησυχείτε, από ραδιόφωνα, μπαράκια και clubs έως και το MTV, όλοι έχουν αναλάβει δράση για τη διάδοσή του. Από εδώ και πέρα το πάρτυ συνεχίζεται στο περίπου ίδιο μοτίβο. Αν περιμένατε από τους Gossip να έχουν εξελίξει ιδιαίτερα το στυλ τους μην κρατάτε μεγάλο καλάθι. Οι εδώ περιεχόμενες συνθέσεις ακολουθούν πάνω-κάτω την ίδια πετυχημένη συνταγή με το παρελθόν, μόνο που τώρα το χορευτικό μέρος είναι περισσότερο τονισμένο (“Love Long Distance”, “Pop Goes The World”, “Men In Love”) σε σχέση με την punk ωμότητά τους, η οποία εδώ περιορίζεται στο “Spare Me From The World”.
Προσωπικά highlights αποτελούν επίσης το δίδυμο “For Keeps” και “2012”, με το πρώτο να περιέχει την ποιο cool ερμηνεία της Ditto στο Music For Men και με το δεύτερο να διαθέτει έναν ακαταμάχητο 1980s new wave αέρα. Επίσης ξεχωρίζω και το electro “Four Letter World” με τη γλυκόπικρη επίγνωση «And It Looks Like It’s Gonna Rain Again / Oohh Another Four Letter Word / Love Is a Four Letter Word / That Should Never Be Heard». Beth, κάπου εκεί μέσα κρύβεις και εσύ ένα ρομαντικό, τρυφερό και γλυκό κοριτσάκι, ε; Όπως και να έχει, θα συνεχίσεις να φιγουράρεις για καιρό ακόμα στον θρόνο σου…
