Ο ηγέτης των Reverend & The Makers, ο Jon McClure, είχε δηλώσει πέρυσι πως η μπάντα του θα διαλυόταν αμέσως μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους. Όχι ότι τα πήγαιναν άσχημα. Το ντεμπούτο τους The State Of Things μπορεί να μην είχε αποσπάσει θετικές κριτικές, όμως εκείνοι είχαν κάνει όνομα στην πάντα διψασμένη για indie rock Βρετανία, παίζοντας σαν support του Ian Brown και των Verve, αλλά και γεμίζοντας χώρους που άλλες μπάντες θα ζήλευαν.
Το A French Kiss In The Chaos έρχεται δύο χρόνια μετά και συμπίπτει με το πρόσφατο support τους στους Oasis, σε μια από τις τρεις μεγάλες συναυλίες τους στο Wembley. H αρχή γίνεται με το πολύ δυνατό πρώτο single “Silence Is Talking”, ένα χορευτικό rock κομμάτι με κιθάρες και πνευστά, που βρίσκει τη μπάντα να κινείται στο ύφος των παλιών, καλών, Primal Scream. Όταν δεν λοξοκοιτούν προς την indie/disco δημιουργία και αποφορτίζουν τις ενορχηστρώσεις, τα πράγματα λειτουργούν εξίσου καλά: Το “Long Long Time” είναι μια σύντομης διάρκειας μπαλάντα, που μοιάζει να έρχεται από το πουθενά και εκπλήσσει ευχάριστα. Επίσης, το “No Soap In A Dirty War” χτίζεται σιγά-σιγά και φανερώνει την ικανότητα του McClure στο να γράφει εξαιρετικούς στίχους: «I don’t wanna die in the same hole I was born», λέει στο ρεφραίν, εκφράζοντας με μια φράση τη σκέψη πολλών νέων ανθρώπων. Αυτό που λείπει όμως από το A French Kiss In The Chaos είναι η συνοχή. Μπορεί από ’δω κι από ’κει να υπάρχουν κομμάτια τα οποία λάμπουν, αλλά λειτουργούν αυτόνομα, αφήνοντας ένα σύνολο όχι μεν άνισο όσον αφορά στην ποιότητα των τραγουδιών, αλλά ανομοιογενές.
Πάντως, χωρίς αμφιβολία, ο Jon McClure είναι ένας από τους πιο ελπιδοφόρους μουσικούς της γενιάς του. Μπορεί ο συμπατριώτης και πρώην συγκάτοικός του Alex Turner να τα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής καλύτερα, όμως κι αυτός έχει όλα τα φόντα να προχωρήσει και να ξεφύγει από τα βρετανικά σύνορα. Για την ιστορία, τα σχέδια διάλυσης του γκρουπ σήμερα έχουν ξεχαστεί. Σε λίγες ημέρες ξεκινά η παρθενική τους ευρωπαϊκή περιοδεία, ως πρώτο όνομα…
