Οι Midnight Choir δεν είπαν ποτέ ότι η μουσική τους θα άλλαζε την ιστορία. Ούτε πρωτοποριακοί ήταν, ούτε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό σε αυτό που ονομάζουμε showbiz, για να κάνουν ντόρο. Η μόνη άλλωστε ηχηρή συνεργασία τους ήταν με κάποια μέλη των Walkabouts, τόσο στην παραγωγή δίσκων όσο και σε live εμφανίσεις. Οι τρείς νορβηγοί ήταν αντίθετα πάντα χαμηλών τόνων, όπως κι οι μουσικές τους. Χαμηλοί τόνοι και υπόκωφες εκρήξεις.
«Η Χορωδία Του Μεσονυχτίου» (στίχος του Leonard Cohen στο “Bird On A Wire”) έπαψε να τραγουδάει τις θανατηφόρες μπαλάντες της το 2004, μετά από σχεδόν δώδεκα χρόνια παρουσίας στη μουσική σκηνή. Το In The Shadow Of The Circus – μοναδικό ως τώρα επίσημο dvd της μπάντας – τους καταγράφει εν δράσει στο Rockefeller Music Hall του Oslo, λίγο πριν το φινάλε αυτό, τον Μάρτιο του 2003. Μαζί με τους Νορβηγούς στη σκηνή ανέβηκαν εκείνη τη βραδιά και κάποιοι φίλοι, όπως ο Lee Harris από τους Talk Talk (drums), o Frederik Mustad (Hammond C-3) και ο Chris Eckmann των Walkabouts, ο οποίος εδώ αναλαμβάνει τα ηχητικά εφέ και τα κίμπορντς.
Σε αυτό το live οι Midnight Choir ρίχνουν το βάρος στην εποχή του Unsung Heroine και του Amsterdam Stranded, ενώ δεν λείπουν και τραγούδια από το κύκνειο άσμα της μπάντας, το Waiting For The Bricks To Fall. Ιστορίες για το Βερολίνο και το Άμστερνταμ, για τον Jeff Bridges και τον Matisse, για την πάντα πρόθυμη για σεξ – και γι’ αυτό λογοκριμένη στη Νορβηγία – αδελφή του ελέους κτλ. Ιστορίες οι οποίες σου αφήνουν πικρό χαμόγελο. Ατμοσφαιρικές σκοτεινές μελωδίες, ακουστικές κιθάρες, πιάνο και η εκφραστική μελαγχολική φωνή του Paal Flaata, που ψιθυρίζει σκληρά λόγια, γεμάτα συναισθηματική φόρτιση, κρατώντας μια φευγαλέα αύρα από Neil Young και Johnny Cash. Μια φωνή η οποία τρεμοπαίζει στο “Muddy River Of Loneliness” και ξεσπάει ξαφνικά στη διασκευή του “Motherless Child”, με τους υπόλοιπους της παρέας να κρεσεντάρουν εκρηκτικά πάνω στη σκηνή.
Η κυρίαρχη εντύπωση στο In The Shadow Of The Circus είναι ενός συνεχούς fade out σε ένα φίλμ όπου δεν υπάρχει πρωταγωνιστής. Οι Midnight Choir μοιάζουν να είναι όλοι κομπάρσοι πάνω στη σκηνή κι ακόμα και ο Flaata συχνά δίνει την εικόνα του ανθρώπου που βρίσκεται κάπου μακριά. Ωστόσο παίζουν ικανοποιητικά, όπως έκαναν πάντα, με μόνη ίσως παραφωνία το παραδοσιακό “Motherless Child”, που θα προτιμούσα να έλειπε καθώς δημιουργεί μια αίσθηση ανισορροπίας σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια.
Στα bonus του τέλους περιλαμβάνονται ένα φωτογραφικό αρχείο της μπάντας, το making of του “Olsen’s Lot” και ολόκληρο το videoclip του “Sister Of Mercy”, το οποίο είχε λογοκριθεί στη Νορβηγία για τις ερωτικές σκηνές που περιείχε. Η ποιότητα τόσο του ήχου, όσο και της εικόνας θα μπορούσε να είναι καλύτερη αλλά αυτό δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Οι απόλυτοι fans θα περιμένουν ίσως κάτι καλύτερο σε ό,τι αφορά στην όλη παρουσίαση του dvd, οι υπόλοιποι όμως θα το ευχαριστηθούν – αρκεί να απομακρύνουν ξυραφάκια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα από κοντά τους.
