Το εθνόσημο του Καναδά στο πίσω μέρος του άλμπουμ δηλώνει με ταπεινότητα ότι η συγκεκριμένη δημιουργία κατάφερε να βρει τον δρόμο της προς τα ράφια των δισκοπωλείων υπό την αιγίδα του υπουργείου πολιτισμού της χώρας. Αναγνωρίζει δηλαδή ότι η μουσική μέσα στο cd ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά μιας χώρας νέας, με πολιτισμό πολύ νεότερο και ως ένα βαθμό απλούστερο από εκείνον της χερσονήσου μας. Η σύγκριση με τα καθ’ ημάς ίσως είναι άδικη, αλλά ένας δίσκος δεν είναι μόνο η μουσική και το artwork, είναι και ολόκληρο το σύνολο της προσπάθειας που καταβάλλεται για να φτιαχτεί. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι Καναδοί συνάδελφοι του κ. Σαμαρά φαίνονται αρκούντως δικαιότεροι. Αλλά τι να λέμε τώρα, αυτοί είναι κουτόφραγκοι και δεν γνωρίζουν από γκρικ σουβλάκι...
Αυτές οι πρώτες σκέψεις γίνονται ακόμα πιο έντονες αν ακούσει κανείς το Arc των Young And Sexy, γιατί πρόκειται για μια μέτρια δουλειά, η οποία όμως είναι μέρος μιας σχετικά ενιαίας μουσικής σκηνής. Ο Καναδάς είναι άλλωστε μια από τις τελευταίες χώρες που διατηρούν μια ομοιογένεια στο rock σκηνικό. Οι Young And Sexy μοιάζουν να είναι φίλοι με τους Black Mountain για παράδειγμα (είναι και οι δυο άλλωστε από το Vancouver). Και το κράτος αντιλαμβάνεται αυτή τη σύνδεση, εκούσια ή ακούσια, και την ενισχύει. Στον τόπο μας πρέπει να έχεις βουλευτή δικό σου για να ανεβάσεις μια παράσταση, συχνά αμφιβόλου ποιότητας, αφού σχολές ανάλογες δεν υπάρχουν. Αλλά ξαναλέμε, κουτόφραγκοι…
Στο καθαρά μουσικό μέρος του Arc, η πενταμελής μπάντα είναι σαφώς επηρεασμένη από τα 1970s. Ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, πλήκτρα τα οποία ενίοτε παραπέμπουν στην ψυχεδέλεια της εποχής που άκμασε, φωνητικά που εναλλάσσονται φτιάχνοντας μια ωραία αλλά συνηθισμένη ατμόσφαιρα κοινοβίων και μια γενικότερη μελαγχολική hippy αισθητική συνθέτουν έναν δίσκο ο οποίος μοιάζει με ευθεία γραμμή: στερείται καινοτομιών στην παραγωγή, χωρίς ιδιαίτερες διακυμάνσεις στα τραγούδια, χωρίς εξάρσεις, ενθουσιασμούς και συναισθηματικά ξεσπάσματα. Ένας μέτριος δίσκος, με καλές προθέσεις όμως.
Έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να βρεις τέτοιους δίσκους σήμερα. Γιατί τίμιοι δίσκοι φτιάχνονται από τίμιες μπάντες χωρίς φουσκωμένα μυαλά από αδηφάγες δισκογραφικές. Οι Young And Sexy, με όχημά τους την προφανή αγάπη για τη μουσική δημιουργία, δεν επαίρονται για τα υποτιθέμενα κατορθώματά τους κι ούτε πρέπει να το κάνουν ποτέ. Στις επόμενες κυκλοφορίες τους μπορεί να γίνουν αποκαλυπτικοί ή μπορεί να παραμείνουν μέτριοι και να συνεχίσουν να γράφουν απλοϊκά mid tempo τραγούδια. Δεν θα είναι όμως σε καμιά περίπτωση ενοχλητικοί…
