Όταν έχεις τον B.B. King να σου λέει ότι είσαι ένας από τους πιο σοβαρούς blues κιθαρίστες που κυκλοφορούν στην πιάτσα, είναι πολύ εύκολο να καβαλήσεις το καλάμι – εδώ το καβαλάνε άλλοι κι άλλοι. Ο Ronnie Earl δεν ανήκει όμως σε αυτή την κατηγορία μουσικών. Είναι ένας συμπαθέστατος κύριος, που μόλις τον παρατηρήσεις λίγο καλύτερα, καταλαβαίνεις ότι έχει περάσει πολύ καιρό συντροφιά με τις σκέψεις και τις κιθάρες του.
Στα Wellspring Sound στούντιο και μπροστά σε περιορισμένο αριθμό θεατών, ο Earl παίζει για δύο συνεχόμενες βραδιές τραγούδια από το Hope Radio που είχε βγάλει το 2007, με την επί χρόνια μπάντα του, τους Broadcasters. Από εκεί κρατάει τα καλύτερα σημεία και τα βάζει σε αυτό το dvd, μαζί με μια μικρή συνέντευξή του. Η συναυλία δημιουργεί την αίσθηση ότι ο Ronnie Earl παίζει στο σαλόνι του σπιτιού σου. τόσο λόγω του χώρου, όσο και λόγω του λιγοστού κοινού.
Δέκα οργανικά κομμάτια, δέκα ηλεκτρικά blues με τη Stratocaster να λικνίζεται απαλά στα χέρια του βιρτουόζου κιθαρίστα, ο οποίος φοράει τα μαύρα του γυαλιά και μοιάζει να χάνεται μέσα στις ίδιες του τις μελωδίες. Καλά πλήκτρα, jazzy drums και απαλό μπάσο συνοδεύουν τον Ronnie, που στέκεται λίγο πιο μπροστά και μοιάζει να παίζει πιο αργά κι απ’ τον Clapton. Ατελείωτα μελωδικά σόλο με ανάλαφρο άγγιγμα και άρτιο παίξιμο, εκεί όπου τα blues συναντούν jazz και soul ιδιώματα – τις μεγάλες αδυναμίες του κιθαρίστα.
Αν όμως ο Earl έχει καταφέρει να μείνει τόσα χρόνια στο προσκήνιο είναι περισσότερο λόγω του ταλέντου και της τεχνικής του, παρά λόγω του συναισθήματος που βγάζει. Όσο καλός κιθαρίστας και να είναι κάποιος, μπορεί εύκολα να γίνει κουραστικός και προβλέψιμος, ειδικά όταν οι συνθέσεις μοιάζουν υπερβολικά μεταξύ τους, και οι αυτοσχεδιασμοί γίνονται φλύαροι φέρνοντας στο μυαλό ακόμη και τον Santana.
Στο τέλος του dvd και μετά από τη συνέντευξή του ο Ronnie Earl πιάνει μια ακουστική στα χέρια του και αρχίζει να παίζει το παραδοσιακό “I Shall Not Be Moved”. Αυτή βρήκα ως την καλύτερη στιγμή σε όλη τη διάρκεια του dvd. Ίσως γιατί είναι η μόνη φορά που η λιτότητα συνάντησε το συναίσθημα και η μελωδία ξεδιπλώθηκε συγκινητικά μέσα από τις εμπειρίες τις οποίες κουβαλάει στα χέρια του ο κιθαρίστας.
