Το Fredrikstadt είναι μια νορβηγική πόλη η οποία όμως γεωγραφικά γειτνιάζει πολύ περισσότερο με τη Δανία, παρά π.χ. με τις βορειότερες παρυφές της χώρας. Άλλωστε και το όνομά της υποδηλώνει τους δεσμούς αυτούς: Fredrikstadt = η πόλη του Φρειδερίκου (του Β΄), Δανού βασιλιά του μακρινού 16ου αιώνα. Δεσμούς που στα νεότερα και πιο κοντινά σε μας χρόνια συμπεριλάμβαναν και τον πολιτισμό. Όταν π.χ. μια παρέα Νορβηγών από το Fredrikstadt άκουσε τις σειρήνες του progressive rock στην εκπνοή των 1960s, έφτιαξε μια μπάντα και άρχισε κατόπιν να ηχογραφεί, ήταν το δανέζικο παράρτημα της Polydor που τους πρόσφερε συμβόλαιο.
Η παρέα αυτή ήταν οι Aunt Mary, οι οποίοι σήμερα χαίρουν αναγνώρισης στους (ψαγμένους) μουσικόφιλους κύκλους του νορβηγικού βασιλείου ως μία από τις πρώτες progressive rock μπάντες της επικράτειας. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με την επανέκδοση του πρώτου τους, ομότιτλου, άλμπουμ (1970), που έβγαλε η Pan Records σε cd και από φέτος διανέμει και στην Ελλάδα η Recordisc. Η επανέκδοση δεν συνοδεύεται από κάποιο bonus υλικό και θα τη χαρακτήριζα μάλλον φτωχή, καθώς πλην της αναπαραγωγής του αυθεντικού εξωφύλλου/οπισθοφύλλου και ενός πολύγλωσσου μεν λακωνικότατου δε συνοδευτικού σημειώματος για το group δεν διαθέτει κάτι άλλο να τραβήξει την προσοχή.
Από μία άποψη, βέβαια, ποντάρει στο περιεχόμενο. Γιατί διόλου άσχημο δεν είναι το ντεμπούτο των Aunt Mary. Μπορεί να ηχεί παλιό και διακτινισμένο από μια άλλη εποχή, όταν υπήρχε μια διαφορετική από τη δική μας αντίληψη περί rock, όποιος όμως νοήμων δίποδος ακροατής του αφιερώσει προσοχή δίχως ανόητες εμμονές περί της μοντερνικότητας του ήχου και της παραγωγής δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει αρετές. Όπως μάλλον και σε οποιαδήποτε δουλειά η οποία μπορεί να συνδυάσει τα καλά, βιρτουόζικα παιξίματα με αξιόλογα αποτελέσματα και στο πεδίο της σύνθεσης. Μάλιστα, ακριβώς επειδή οι Aunt Mary στο ξεκίνημά τους δεν είχαν ακόμα ξεκάθαρα διαμορφώσει το στιλ τους, εδώ ακούει κανείς ένα progressive σε λογική άλμπουμ, μπολιασμένο όμως από τους λευκούς (pop, ψυχεδέλεια) και μαύρους (soul, ηλεκτρικά blues) ήχους όπου προφανώς εντρυφούσε το κουιντέτο.
Πολύ ευχάριστα λοιπόν κυλάνε όλα στο Aunt Mary – ιδιαίτερα σε στιγμές όπως το “Come In”, το “All My Sympathy For Lily”, το single “Did You Notice?” ή το “Ball”. Ισχύει βέβαια η παρατήρηση ότι η μπάντα βρισκόταν ακόμα πολύ πλησίον των αγγλοσαξονικών της επιρροών, ξέροντας όμως από πρώτο χέρι εδώ στην Ελλάδα πόσο εύκολος είναι ο μιμητισμός και πόσο δύσκολος ο προσωπικός μετασχηματισμός, δεν μπορώ παρά να εκτιμήσω ότι οι Aunt Mary είχαν τραβήξει ήδη από το ξεκίνημά τους τον δύσκολο δεύτερο δρόμο – και ας μην είχαν ακόμα ολοκληρωμένα αποτελέσματα να προσφέρουν στο εν λόγω άλμπουμ τους.
