Ο Shogun Kunitoki θα μπορούσε να είναι ένας Ιάπωνας παλαιστής που να παίρνει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να σαρώνει τα μετάλλια. Ή θα μπορούσε να είναι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Ιαπωνίας, ένας πολιτικός με καταγωγή από επιφανή οικογένεια παλιών πολιτικών. Όμως το όνομα Shogun Kunitoki σχετίζεται με τη μουσική.
Ο Shogun Kunitoki θα μπορούσε να είναι το νέο αστέρι από την Ιαπωνία –μετά τον Shogu Tokumaru – το οποίο να σπάει τα ιαπωνικά σύνορα και να κάνει παγκόσμια καριέρα. Ή θα μπορούσε να είναι ο Ρουβάς της Ιαπωνίας που θα συμμετέχει κάθε τρία χρόνια στην Asiavision – την Eurovision της Ασίας, δηλαδή. Όμως το όνομα Shogun Kunitoki δεν σχετίζεται με την Ιαπωνία (ούτε με καμία χώρα της Ασίας).
Ας σοβαρευτούμε: Οι Shogun Kunitoki έρχονται από τη Φινλανδία, κυκλοφορούν τώρα τον δεύτερο δίσκο τους και παίζουν ένα ιδιόρυθμο post rock, το οποίο στέκεται πολύ κοντά στο kraut rock και τη space ψυχεδέλεια. Με πλήκτρα, φαζαρισμένες κιθάρες, μπάσο, τύμπανα και μια σειρά από λούπες σε πρώτο πλάνο, καταφέρνουν στο Vinonaamakasio να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα που θα ζήλευαν φριχτά τα πρώιμα seventies. Για να εμπλουτίσει δε τον ήχο του, το φινλανδικό κουαρτέτο χρησιμοποιεί φλάουτα, φιλικόρντα, τσέμπαλο, σιτάρ, ταμπουρά και theremin, χωρίς να χάνεται ούτε στιγμή η σκληρή ηλεκτρική κατεύθυνση του δίσκου τους.
Αν οι Shogun Kunitoki αποφάσιζαν να συμπεριλάβουν τέσσερις αντί για εννέα συνθέσεις στο Vinonaamakasio, διατηρώντας δηλαδή τη συνολική διάρκεια στα 35 λεπτά, θα είχαμε να κάνουμε με μια μπάντα στα χνάρια των Cluster ή των Amon Duul. Όμως το φινλανδικό σχήμα προτιμάει να μην αφήνεται σε ακραίους αυτοσχεδιασμούς με αποτέλεσμα να παραπέμπει στους Hawkwind, χωρίς όμως τη μελωδική φλέβα και τη συνθετική αρτιότητα των τελευταίων. Περιμένω λοιπόν τον επόμενο δίσκο των Shogun Kunitoki, με την ελπίδα να αφεθούν σε βαθύτερους και λιγότερο ελεγχόμενους αυτοσχεδιασμούς.
