Μια φορά κι έναν καιρό ο Matt, o Bob κι ο Sunny έπαιζαν στους 3 Inches Of Blood. Μια ωραία μέρα ο Matt, o Bob κι ο Sunny αποφάσισαν ότι το metal δεν είναι ο δικός τους δρόμος κι έτσι παράτησαν τη μπάντα, νοίκιασαν ένα σπίτι που έκαναν σε χρόνο dt αχούρι κι άρχισαν να ακούνε τους αγαπημένους τους δίσκους πίνοντας πολλά “Pride Pops”. Στην παρέα προστέθηκε λίγο αργότερα κι ο μπασίστας Mike Payette, ο οποίος είχε αφήσει με τη σειρά του τη δική του μπάντα (S.T.R.E.E.T.S).
Kάποιο λοιπόν καλοκαιρινό απόγευμα, κι ενώ ο Dio ούρλιαζε από το πικ-απ «Ride the tiger» (“Holy Diver”), οι τέσσερις Καναδοί είχαν την επιφοίτηση: θα έφτιαχναν μια μπάντα με το όνομα Pride Tiger και θα έπαιζαν τις μουσικές που γούσταραν. Με συνοπτικές διαδικασίες ηχογράφησαν ένα EP, άρχισαν τα live και περίμεναν εκείνο το τηλεφώνημα που θα τους έκανε stars. Το τηλεφώνημα από την καναδική EMI δεν άργησε να έρθει και το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας με τίτλο The Lucky Ones κυκλοφόρησε – φέτος δε κυκλοφορεί και στα μέρη μας.
Ανεβασμένα ντεσιμπέλ και ρετρό γκάζια για τους απανταχού παλαιοροκάδες, bluesy φυσαρμόνικες και η απαραίτητη μπαλάντα, με τον Matt Wood στα drums και στα φωνητικά να φαντασιώνεται ότι είναι ο κλώνος του Phil Lynott, με τον Bob Froese και τον Sunny Dhak στις κιθάρες να πιάνουν στον αέρα τις αναθυμιάσεις της rock σκηνής των 1970s κοπιάροντας όμορφα τις μελωδικές γραμμές των Thin Lizzy – χωρίς ωστόσο να ξεχνούν το metal παρελθόν τους και τις δισολίες των Maiden – ενώ ο Mike στο μπάσο ακολουθεί ρυθμικά. Οι Pride Tiger φαίνεται ότι έχουν κέφι γι’ αυτό που κάνουν κι αυτό περνάει στον ακροατή στα 43 λεπτά που διαρκεί το The Lucky Ones, αλλά μέχρι εκεί. Έχει πέσει πολλή αντιγραφή σε ό,τι αφορά στις συνθέσεις κι έτσι το προσωπικό στίγμα των παιδιών δεν γίνεται εμφανές, παρ’ όλο που διαφαίνεται ότι μπορεί και να τα καταφέρουν να το αποκτήσουν αργότερα.
Για την ώρα, οι Pride Tiger φτιάχνουν το ιδανικό soundtrack για ένα π.χ. αφιέρωμα στους Lizzy, σίγουρα ευπρόσδεκτο όταν το ακούσεις, το οποίο όμως πολύ γρήγορα θα ξεχάσεις για να θυμηθείς ξανά την πρωτότυπη εκτέλεση στο “Boys Are Back In Town”.
