«They will find us, goddamnit!», έλεγε και ξανάλεγε σε άπταιστα Φινλανδικά ο Risto Yliharsila στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας του το 2002, όταν δεν τους ήξερε ούτε η μαμά τους. Και τελικά είχε δίκιο… Μετά από δύο χρόνια και αρκετά live, οι Risto είδαν το πολυπόθητο φως στο τούνελ. Επιτέλους μια δισκογραφική τους είχε ανακαλύψει και το υλικό τους έπαιρνε το δρόμο για το στούντιο. Με κάποιες αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας και με δυο πια άλμπουμ στο ενεργητικό τους οι ακούραστοι Φινλανδοί κυκλοφορούν φέτος και την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά – με τον τίτλο-γλωσσοδέτη Sahkohairioon.
Το Sahkohairioon ανοίγει πολύ μελωδικά και σε χαμηλούς τόνους, με μια μπαλάντα στο πιάνο που παραπέμπει στον Lennon, ενώ η απαλή φωνή του Risto – που θυμίζει ξώφαλτσα Branduardi – μοιάζει να ψιθυρίζει ένα παραμύθι, ένα νανούρισμα. Πρέπει, σκέφτεσαι, να έχουν ακούσει τα άπαντα των Beatles και να συμπαθούν πολύ τα μικρά παιδιά – ο Risto έχει βάλει και τον Risto-junior να ακούγεται σε κάποιο track. Αλλά το σκηνικό ανατρέπεται όταν ρυθμικά drums αρχίζουν να βαράνε δυνατά, ηλεκτρικές κιθάρες να ροκάρουν με παραμόρφωση, πλήκτρα να στέλνουν electronica κραυγές: νομίζεις ότι έχεις προσγειωθεί ξαφνικά σ’ ένα club, ενώ η ήρεμη φωνή που άκουγες πριν λίγο σκληραίνει σ’ έναν σκοτεινό σαρκασμό. Ο δίσκος αποτελεί έτσι ένα περίεργο παζλ με psych-pop μελωδίες και rockabilly περάσματα, με αργά ψυχεδελικά solos και 1970s prog αναφορές, με μια ιδέα kraut και μια δόση drone, τη στιγμή που ο Risto κάνει ό,τι θέλει με τα πλήκτρα – τα οποία βρίσκονται σταθερά στο επίκεντρο των συνθέσεών του.
Το να μην καταλαβαίνει ο ακροατής τους στίχους είναι πάντα ένα θέμα, αλλά τελικά η μουσική έχει τον τρόπο της. Και οι Risto φαίνεται ότι εδώ έχουν βρει τον δικό τους τρόπο: 10 τραγούδια που μπορεί να εξάψουν αρχικά την περιέργειά σου, αλλά λίγο αργότερα θα πιάσεις τον εαυτό σου να ταξιδεύει μέσα στην αύρα τους. Η μουσική τους καταφέρνει να φέρει κοντά ετερόκλητα στοιχεία και ταυτόχρονα να κρατάει μια ισορροπία, ανάμεσα σε συνθέσεις οι οποίες διαρκώς επιφυλάσσουν μια ανατροπή. Επιπλέον η ίδια η μουσικότητα που κουβαλάει η φινλανδική γλώσσα σε κρατάει σε μια ευχάριστη εγρήγορση και έτσι παραβλέπεις το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνεις λέξη.
Sahkohairioon, παρεμπιπτόντως, σημαίνει «ηλεκτρικές διαταραχές». Ή κάτι τέτοιο...
