Οι Noisettes βοσκούσαν στα indie rock χωράφια του Λονδίνου από το 2003 και τους πήρε τέσσερα χρόνια ώσπου να κάνουν το δυναμικό ντεμπούτο τους, με το What’s The Time Mr. Wolf? Το οποίο μπορεί να μην τους μετέτρεψε σε σούπερ σταρ, αλλά άναψε μια φωτιά που από τότε σιγοκαίει. Κι αυτό βοήθησε κάποιους από εμάς να μην τους σιχαθούμε με περιττές ειδήσεις του NME, κατάληψη των ραδιοφωνικών playlists ή χάζεμα των βιντεοκλίπ τους μέχρι να ετοιμαστεί το σάντουιτς στα Everest. Τώρα στο Wild Young Hearts ξεφεύγουν από το indie rock, πραγματοποιώντας ένα βήμα προς τις πιο mainstream καταστάσεις. Μάλιστα αυτές τις μέρες ετοιμάζονται για το πρώτο τους μεγάλο άνοιγμα, παίζοντας support στις συναυλίες της ευρωπαϊκής περιοδείας της Lady Gaga. Και έχει πλάκα, γιατί μοιάζουν να έγραψαν ένα τραγούδι ειδικά για την περίσταση, λες και το ’ξεραν.
Ο λόγος για το “Don’t Upset The Rhythm”, το πιο μπιτάτο και χορευτικό κομμάτι του Wild Young Hearts. Είναι κάπως παράταιρο με τα υπόλοιπα, σαν τη μύγα μες το γάλα. Ξεσηκωτικό σίγουρα, αλλά και κάπως παραπλανητικό. Τα υπόλοιπα κομμάτια, παρότι ξεφεύγουν κι αυτά από το ηλεκτρικό rock του ντεμπούτο τους, βαδίζουν σε πιο χαλαρά μονοπάτια, με έμφαση στη μελωδία αλλά και με περισσότερα όργανα. Υπάρχουν λεπτομεριούλες οι οποίες σε κάνουν να κολλάς. Ακούστε π.χ. το πιάνο στο ομώνυμο του άλμπουμ τραγούδι ή τα βιολιά που εμφανίζονται από ’δω κι από ’κει, χωρίς να ακούγονται ξεκάρφωτα. Η κιθάρα βέβαια είναι πανταχού παρούσα, πότε με ρυθμικά ηλεκτρικά γρατζουνίσματα και πότε με ήπια ακουστικά τσιμπήματα. Κορυφαία στιγμή είναι το “Never Forget You”. Θυμίζει έντονα το ύφος της Amy Winehouse, του το συγχωρείς όμως, γιατί την αντιγράφει με τρόπο γοητευτικότατο. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα φετινά (απλά) pop τραγούδια.
Είναι πολύ ταλαντούχοι οι Noisettes, είναι χαρισματικοί παίχτες και συνθέτες, όμως το κύριο όπλο τους είναι η frontwoman τους, η Shingai Shoniwa. Τραγουδάει πηδώντας με ευκολία από είδος σε είδος, βουτώντας στα νερά της νέγρικης ερμηνείας χωρίς να μουσκεύεται από κάποια περιττή επιδειξιμανία των δυνατοτήτων της. Εκπέμπει μια γλυκύτητα, τόσο στις τρυφερές στιγμές όσο και στις ευδιάθετες κορυφώσεις. Και είναι αυτή η φωνή, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, που σε βάζει στο κλίμα του δίσκου, με το απαλό εναρκτήριο “Sometimes”.
Εν τέλει, το Wild Young Hearts καταλήγει να είναι καλύτερο άλμπουμ από το ντεμπούτο των Noisettes. Παρουσιάζει ένα πολύ δυνατό σύνολο τραγουδιών το οποίο πατάει ακομπλεξάριστα στην pop αισθητική, χωρίς να στερεί ίχνος από την αίγλη και τη μαγκιά μιας μπάντας που, στο τέλος της μέρας, ξέρει να ροκάρει καλύτερα από χιλιάδες άλλες.
