Οι N.A.S.A. (North America/South America) είναι το όνομα της συνεργασίας δυο μουσικών της σκηνής του L.A., των Squeak E. Clean και DJ Zegon. Μια άχρηστη αλλά «ζουμερή» πληροφορία είναι πως ο Squeak E. Clean είναι ο αδερφός του γνωστού σκηνοθέτη Spike Jonze, γνωστού και από τις δουλειές του σε video των Weezer αλλά και ως πρώην συντρόφου της Karen O των Yeah Yeah Yeahs. Αρκετά όμως με τα «ροζ» γεγονότα περί των N.A.S.A., οι οποίοι εκτός από το να αποτελούν γνωστά πρόσωπα στους καλιφορνέζικους κύκλους είχαν στο Spirit Of Apollo ένα αρκετά φιλόδοξο εγχείρημα στο μυαλό τους, το οποίο τόλμησαν να επιχειρήσουν και σε ένα μεγάλο ποσοστό να πετύχουν.
Ποιο είναι αυτό; Μα το να φτιάξουν έναν δίσκο που θα κατέρριπτε όλα τα στεγανά ανάμεσα στα είδη και θα γινόταν το απόλυτο «χωνευτήρι» μουσικών τάσεων. Για αυτό άλλωστε εδώ θα βρούμε και αμέτρητες συμμετοχές άλλων καλλιτεχνών, από σχεδόν όλους τους χώρους της σύγχρονης μουσικής πραγματικότητας. Πάρτε μολύβι λοιπόν και σημειώστε: Από τον χώρο του hip hop έχουμε τους Method Man, RZA, Ghostface Killah, τους μεγάλους KRS-One Chuck D και Scarface, τον (μαϊντανό πλέον) Kanye West μέχρι και τον Ol’ Dirty Bastard των Wu Tang Clan σε ένα μεταθανάτιο verse – αλλά και μικρότερα (συγκριτικά πάντα) ονόματα σαν αυτά του Kool Keith, του Chali 2Na και του Gift of Gab. Όσο για turntablism και από αυτό τον χώρο έχει ο μπαξές με τους Q-Bert και Z-Trip να δίνουν το παρών στο Spirit Of Apollo. Θέλετε δε να πιάσουμε και τον ευρύτερο alternative χώρο; Πάμε: David Byrne, John Frusciante, Karen O, Tom Waits, Santogold, Lykke Li, George Clinton, Spank Rock, MIA και η λίστα συνεχίζεται...
Με τόσα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους ονόματα θα αναρωτηθεί κανείς (και δικαίως) σε τι ηχητικά πλαίσια κυμαίνεται ο εν λόγω δίσκος. Η απάντηση είναι κυρίως στις funky και hip hop περιοχές. Δυστυχώς όμως αυτό μάλλον αδικεί το Spirit Of Apollo καθώς μέσα μπορείτε να βρείτε πολλά και διαφορετικά ακούσματα, όπως ας πούμε το υποψήφιο για μια θέση στα καλύτερα pop singles της χρονιάς “Gifted” ή το “Whachadoin?” με τις παραμορφωμένες κιθάρες και τους tribal ρυθμούς. Το Spirit Of Apollo δεν υστερεί σε κομμάτια που σου μένουν. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού εδώ υπάρχουν τραγούδια τα οποία θα ακούγονται από τα ηχεία ακόμα και των ελληνικών alternative μαγαζιών για χρόνια μετά. Αυτό όμως που το παρεμποδίζει να πάρει μια καλύτερη βαθμολογία είναι το γεγονός πως στα δεκαεπτά συνολικά κομμάτια συναντάς και αρκετές μετριότητες: συνθέσεις δηλαδή σε καμία περίπτωση κακές ή μη φροντισμένες, μα δίχως κάποια αισθητική βαρύτητα.
Εάν αναλογιστεί δε κανείς το ότι δίπλα σε αυτά τα χλιαρά σημεία βρίσκεις ορισμένα κομμάτια-δυναμίτες, τότε αντιλαμβάνεσαι ακόμα πιο αισθητά την ανισότητα στην ποιότητα και εν τέλει την έλλειψη συνέπειας που διέπει το Spirit Of Apollo. Επομένως μια δοκιμή ναι μεν θα σας πείσει, αλλά να είστε και προετοιμασμένοι για τα αναμενόμενα «γεμίσματα» ανάμεσα στις διάφορες ομολογουμένως πολύ δυναμικές στιγμές του άλμπουμ.
