Όνειρα που γίνονται μουσική, όνειρα που μπερδεύονται με το πραγματικό, σε μια παράλληλη διάσταση η οποία μπορεί να υπάρξει μόνο στο μυαλό ενός σκηνοθέτη. Μια ταινία μικρού μήκους, διάρκειας όσο ο δίσκος γυρίζει, ξετυλίγεται σ’ έναν φανταστικό χώρο, «Στο τέλος του κόσμου», κάπου στο Λονδίνο την παραμονή της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου. Ο νεορεαλισμός του Αντονιόνι συναντάει τις εφιαλτικές σουρεαλιστικές εμμονές του Lynch, ενώ απέναντι o Μorricone μιλάει με τον Gainsbourg, σε μια cabaret ατμόσφαιρα δεκαετίας του 1930.
Ο βρετανός Stephen Coates και ψυχή των Real Tuesday Weld, γίνεται για λίγο σκηνοθέτης και προσπαθεί να φτιάξει ένα film γεμάτο αναμνήσεις, πρόσωπα και μελωδίες, με τα αγαπημένα του εργαλεία: ρετρό αισθητική, jazzy υποψιασμένα βλέμματα, βελούδινα ηλεκτρονικά beats, σερνάμενα νωχελικά και υπόκωφα μέσα στο σκοτάδι, περνούν ανάμεσα από τα ζευγάρια που χορεύουν στο club. Ενώ ο πιανίστας παίζει blues μελωδίες, τα τύμπανα πάλλονται απαλά, τα πνευστά προσθέτουν «μαύρες» jazz νότες και τα βιολιά νοσταλγούν σε ευρωπαϊκό ύφος. Antique beat, ονομάζει ο Coats τη μουσική που παίζει, ο οποίος στο End Of The World, με απαλή, σπαραξικάρδια φωνή ξετυλίγει το κουβάρι των δικών του ονείρων ή και αναμνήσεων, ενώ τον μονόλογό του διακόπτουν – όπου κρίνεται απαραίτητο – κάποιες γυναικείες φωνές με κάτι από τον αέρα της Beth Gibbons, καλυπτόμενες πίσω από τη μαρκίζα του φανταστικού club, με ονόματα όπως Valentine Rose και Amina Mundi. Το κοινό χειροκροτεί, ο καλλιτέχνης υποκλίνεται και ευχαριστεί τον κόσμο που βρέθηκε στο club απόψε… Αυτή η ζωντανή ηχογράφηση, η οποία κυκλοφορεί σε limited edition, είναι ουσιαστικά ένα side project που ο Coats το δούλευε την ίδια περίοδο όταν η μπάντα κυκλοφορούσε το τελευταίο της άλμπουμ, The London Book Of The Dead (2007).
O παραγωγός που φέρει το ψευδώνυμο Clekenwell Kid – και πολλοί υποψιάζονται ότι είναι ο ίδιος ο Coats – έχει κάνει καλή δουλειά σε ό,τι αφορά στη lounge ατμόσφαιρα του End Of The World, με προσοχή στις λεπτομέρειες και αξιόλογες μίξεις των samplers με τις ρετρό μελωδίες. Ο Coats ξέρει καλά ότι ο δίσκος που έφτιαξε μπορεί να μοιάζει ανατρεπτικός και σκοτεινός και αντι-οτιδήποτε στα μάτια των πολλών, αλλά στην πραγματικότητα έχει μια ιδιαίτερη κλίση στον εύκολο εντυπωσιασμό και στα εφέ που πάντα θα πουλάει: μελόδραμα, όπως αυτό των Tiger Lillies. Άλλωστε κι εκείνοι ξεκίνησαν με ανατρεπτικές διαθέσεις και άποψη, αλλά χρόνο με τον χρόνο έγιναν της μοδός, μέχρι που έφτασαν από τα μικρά κλαμπάκια να παίζουν στο Badminton – εξαργυρώνοντας σε καλή τιμή την όποια φήμη τους. Το End Of The World είναι λοιπόν ένα καλοφτιαγμένο soundtrack για ένα love story που θα πάρει τρία αστεράκια – κι αυτό με επιείκεια.
