Η τελευταία δεκαετία πάσχει από σύνδρομο διασκευών και remixes πάνω σε καλλιτέχνες που, κάτω από άλλες συνθήκες, δεν θα τους φανταζόσουν στα περιβάλλοντα όπου συνήθως τοποθετούνται. Όμως, όσοι ασχολούνται ευρύτερα με τη μουσική και δηλώνουν «εραστές» της, οφείλουν να πειραματίζονται, να ψάχνουν και να εντοπίζουν τα μικρά εκείνα διαμαντάκια τα οποία κάνουν τη διαφορά και σηματοδοτούν στην ουσία κάτι φρέσκο και δυναμικό. Στην περίπτωση του παρόντος album-tribute στον Nat King Cole, τα πράγματα ευτυχώς κύλησαν υπέρ του καλλιτέχνη.
Re:Generations λοιπόν, όπου σπουδαία πλην πολυσχιδή ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής κλήθηκαν να αυτοσχεδιάσουν και να εμπνευστούν από μία καλλιτεχνική φιγούρα η οποία δεν φοβόταν τις αλλαγές και τα ρίσκα. Φέτος ολοκληρώνονται 90 χρόνια από τη γέννησή του και 44 από τον θάνατό του, όμως ακούγοντας συχνά στο ραδιόφωνο ή σε μπαράκια τις αυτούσιες ή και πειραγμένες ερμηνείες του ως jazzy Nat King Cole Trio, ως entertainer του κυρίως ρεύματος της εποχής του ή και ως Spanish crooner, δεν έχεις παρά να παραδεχτείς τα διάφορα πρόσωπά του. Σε ένα τέτοιο κλίμα κινήθηκαν γνωστοί μουσικοί και παραγωγοί και το αποτέλεσμα θα ικανοποιούσε πιστεύω και τον ίδιο τον Nat, αν ζούσε σήμερα.
Ακούγοντας τον δίσκο εντόπισα ποικίλες καινοτομίες, που γέννησαν ολοκαίνουργιο υλικό. Η αρχή γίνεται με τη συμβολή του Cee-Lo στο κλασικό “Lush Life”, όπου η αποκοπή των στίχων «I was wrong» και «Girls I knew I had sad and sullen grey faces» δημιουργεί γκρουβάτες λούπες απόλυτα ταιριαστές με τα χαλαρά drums, τις έγχορδες αρμονίες και την κυριαρχία των funk μπασογραμμών. Το παρελθόν συνομιλεί εξαίσια με το παρόν στο ντουέτο της θυγατέρας Natalie και του πατρός στο “Straighten Up And Fly Right”, με μικρά τρυφερά scat solo και μία διακριτική ενορχήστρωση του Will.I.Am (Black Eyed Peas), όπου το στοιχείο του μοντέρνου κατέχει δευτερεύουσα θέση. Τα rapping beats των Nas και Salaam Remi δουλεύουν υπέρ του αγαπημένου “Game Of Love” λες και δεν έχουν ακούσει ποτέ την αρχική του εκδοχή, γεγονός που δίνει μία νέα διάσταση στο κομμάτι. Το αδιάφορο, σε προσωπικό επίπεδο, “Day In Day Out” μεταμορφώνεται σε ένα όμορφο soulful κομμάτι δια χειρός Cut Chemist. Ένα από τα αγαπημένα μου original κομμάτια είναι το “Calypso Blues” – ιδίως με τον Marvin Gaye – έτσι χάρηκα πολύ την ανεβαστική και παιχνιδιάρικη διάθεση που του χάρισαν οι υιοί Damian & Stephen Marley, με τα γρήγορα conga-bongo γεμίσματα και τον reggae αέρα. Η αποτυχημένη προσπάθεια των Brazilian Girls να δώσουν ένα hip-hop tango λειτουργεί ανατρεπτικά και μας μένει ένα ανάκατο sample πάνω στην ισπανική ερμηνεία του Cole. Τα υπόλοιπα κομμάτια διακρίνονται για την ενδιαφέρουσα jazzy, soul, electro, hip hop ατμόσφαιρα με την υπογραφή των Roots, TV On The Radio, Amp Fiddler, Bittersweet, Just Blaze, Michelangelo L’Acqua και Souldiggaz.
Το Re:Generations αποτελεί ένα φρέσκο δείγμα δουλειάς, που με ένα παράξενο τρόπο μάς δίνει υπογείως και ανάλαφρα όλα τις καλλιτεχνικές πτυχές του Nat King Cole. Την ίδια περίοδο έφτασε στα χέρια μου ένα ανάλογο project-tribute του Johnny Cash, με την πλήρη απογοητευτική του εικόνα παρά τα ηχηρά ονόματα – όμως γι’ αυτό θα μιλήσουμε αλλού. Βλέπετε, υπάρχουν remixes, πραγματικά στολίδια και άλλα κυριολεκτικά σκουπίδια.
