Ο Jon Foreman και ο Sean Watkins μπορεί να μένουν και οι δύο στο San Diego, αλλά δεν είναι συγγενείς. Η λέξη family, σαν δεύτερο συνθετικό του ονόματος της μπάντας τους, έπεσε στο τραπέζι όταν ο Foreman – με προγενέστερη θητεία στη χριστιανική μπάντα Switchfoot – ακολούθησε την άποψη που υποστηρίζει ότι όλοι θέλουν να ανήκουν κάπου, να αισθάνονται μια οικογένεια. Οι τύποι γνωρίστηκαν στα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας, σ’ ένα festival όπου έτυχε να παίζουν μαζί οι μπάντες τους, οι Switchfoot και οι Nickel Creek αντίστοιχα. Κάθισαν κι έγραψαν μερικά τραγούδια και φέτος κυκλοφορούν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, δίνοντας τέλος στη φημολογία που ήθελε τον όμιλο Starbukcs να βγάζει τον δίσκο των Fiction Family το καλοκαίρι του 2008.
Δωδεκάχορδες κιθάρες και ηλιόλουστες ατμόσφαιρες, ακουστικές indie-pop μελωδίες (“When She’s Near”) και μεταφυσικές ανησυχίες (“Closer Than You Think”), γιουκαλίλι και μια ιδέα folk/country απόχρωσης (“Not Sure”), φωνητικά τα οποία σε μερικά σημεία κρύβουν από πίσω τις αρμονίες των Simon & Gartfungel (“War In My Blood”), απαλές μπαλάντες με reverb (“We Ride”), λίγο βιολί για τη θλίψη και λίγα πνευστά για επίδειξη (“Please Don’t Call It Love”), φιοριτούρες αγάπης και ομοικαταληξία στο στίχο, νουθεσίες του κατηχητικού και σαρκασμός. Όλα αυτά συνθέτουν το ηχητικό τοπίο των Fiction Family.
Καλές οι προθέσεις των Καλιφορνέζων, αλλά μετριότατο το αποτέλεσμα. Ο δίσκος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι συμβαίνει όταν η χριστιανική μουσική συναντάει τον τοίχο που λέγεται mainstream. Πέρα από ένα ή δύο τραγούδια που ίσως έχουν κάτι να πουν – μουσικά τουλάχιστον – και ακούγονται ευχάριστα, τα υπόλοιπα είναι μια από τα ίδια: χωρίς ιδιαίτερες ατμόσφαιρες και πνοή, κινούνται σε χιλιοπερπατημένα μουσικά μονοπάτια, μην καταφέρνοντας να δώσουν ένα δικό τους στίγμα.
