Αν είστε 17, 18 ετών και τα αγαπημένα σας συγκροτήματα είναι οι Green Day ή οι No Use For A Name τότε ίσως θα μπορέσετε να εκτιμήσετε τους Following Announcement. Ίσως θα μπορέσετε, τουλάχιστον, να καταλάβετε τους λόγους που οδήγησαν στην κυκλοφορία του εν λόγω δίσκου. Προσωπικά, δεν ανήκω σε καμία από τις δύο κατηγορίες και ως εκ τούτου δεν μπόρεσα να αντιληφθώ την καλλιτεχνική διάνοια των τριών πιτσιρικάδων, αν δηλαδή διαθέτουν κάτι τέτοιο. Πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω.
Το περίεργο με αυτούς είναι ότι ενώ η μουσική τους είναι τελείως αμερικανικών προδιαγραφών, προέρχονται από το Bristol της Αγγλίας. Όχι ότι έχει καμία σημασία βέβαια, αφού το In Secret Places δεν περιέχει ούτε ένα ψήγμα από την ένδοξη παράδοση των τελευταίων ετών της πόλης τους, αλλά ούτε και κάποιο στοιχείο που να τους συνδέει με οποιοδήποτε τρόπο με τη βρετανική τραγουδοποιία. Πρόκειται για έναν αμιγώς punk-pop δίσκο με όλα τα κλισέ τα οποία έχει αποκτήσει το είδος στα είκοσι περίπου χρόνια της ανάπτυξής του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Απλοί πανκίζοντες ρυθμοί, γεμάτες κιθάρες, καθώς και μια σχετικά μελωδική φωνή και θεματολογία που αφορά τις επιπόλαιες εφηβικές ανησυχίες. Στοιχεία τουλάχιστον συναρμολογημένα από τους Following Announcement, δίχως όμως φαντασία και ικανότητα – ικανότητα όχι για να πάνε τα πράγματα παραπέρα (καταλαβαίνεις εύκολα ότι δεν πρόκειται για πρωτοπόρους), αλλά για να παράγουν ένα τουλάχιστον αξιοπρεπές σύνολο.
Τα “Keeper” και “Big In Japan” (καμία σχέση με το γνωστό) που, σε σημεία έστω, ξεφεύγουν κάπως από το συνεχόμενο και βαρετό μοτίβο του δίσκου, μοιάζουν εξίσου βαρετά και ανέμπνευστα, με αποτέλεσμα οι όποιες ελπίδες μου να ακούσω κάτι που να με κάνει να τους συμπαθήσω έστω και λίγο, να χάνονται τελεσίδικα. Η προσπάθειά τους, από την άλλη, να εντάξουν το hip hop στον ήχο τους (“Price Of Fame”) μάλλον γέλια σου προκαλεί παρά το οποιοδήποτε δημιουργικό ενδιαφέρον. Για να τελειώνουμε, το In Secret Places είναι ένας δίσκος που η πλειονότητα, νομίζω, των ακροατών πρέπει να αποφύγει. Διότι οι Following Announcement ασχολούνται με αυτό το μελωδικό pop punk (φλώρο punk κατά άλλους), η καλλιτεχνική αξία του οποίου ούτως ή άλλως είναι αμφισβητήσιμη (πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων – κυρίως αναφέρομαι στους No Use For A Name), πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για μια άνευ εμπνεύσεως και νοήματος γλυκανάλατη εκδοχή του, που πιθανόν ηχογραφήθηκε στα διαλείμματα της μπάντας από το αγαπημένο τους παιχνίδι στο playstation. Ο μοναδικός λόγος ύπαρξής του που μπορώ να φανταστώ, είναι η ψυχαγωγία της mainstream αμερικανικής νεολαίας στα κολεγιακά πάρτι (έτσι τουλάχιστον όπως τα ξέρουμε από ανούσιες ταινίες τύπου American Pie κτλ).
Ακόμα, λοιπόν, και για όσους από σας ανήκετε στις δύο κατηγορίες της εισαγωγής (ηλικιακή και μουσική), είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να βρείτε πολύ πιο δημιουργικά πράγματα να κάνετε και πολύ πιο ενδιαφέρουσα μουσική να ακούσετε από το να επενδύσετε χρόνο και χρήμα για το In Secret Places.
