Μην περιμένετε να σας πω (και εγώ) τι σήμαιναν οι Apoptygma Berzerk για μένα και τους φίλους μου από τη Ριμπάουντ ή από πιο μοντέρνους goth ναούς της νυχτερινής Αθήνας πριν το You And Me Against The World και αν πλέον τάσσομαι με όσους τους κατηγορούν για ξεπούλημα ή όχι. Τούτα είναι ζητήματα...φυλετικά κατά βάση, τα οποία δεν νιώθω να με αφορούν – αν και παραδέχομαι ότι οι Apoptygma Berzerk όντως φαίνονται να έχουν μια λιγούρα με τα charts εσχάτως.
Οι Νορβηγοί αστέρες της ευρύτερης νεο-γοτθικής αισθητικής μόνο τυχαία δεν έγιναν πάντως επιτυχημένοι: μπορεί να μην έχουν βγάλει ποτέ κάποιον δίσκο-ορόσημο (αντίθετα από ό,τι αποτελεί κάτι σαν γενική παραδοχή στα παραπάνω στέκια, όπου φιγουράρουν, αδικαιολόγητα κατ’ εμέ, ως «γκρουπάρα»), ορισμένα όμως τραγούδια τους είναι δυναμίτες. Και μέρος του μυστικού των τελευταίων είναι και τα pop πατήματά τους – άλλοτε λιγότερο ευδιάκριτα, άλλοτε περισσότερο – οπότε ίσως ήταν ζήτημα χρόνου να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να θελήσουν να εξερευνήσουν περισσότερο αυτή την κατεύθυνση, δίχως να παραγνωρίζουν βέβαια και τα εμπορικά οφέλη της όλης υπόθεσης. Το Rocket Science συνεχίζει λοιπόν σε τούτη ακριβώς τη γραμμή πλεύσης, ακολουθώντας κατά πόδας το You And Me Against The World. Να το έχετε σίγουρο ότι δεν θα ικανοποιήσει τους παλιούς fans. Όμως φοβάμαι ότι δεν θα ικανοποιήσει ούτε και όσους όψιμους κέρδισε το τελευταίο.
Στο Rocket Science ο Stephan Groth και η παρέα του αναβιώνουν βασικά τη νεορομαντική synth pop των 1980s, προσαρμόζοντάς απλώς τη συνταγή στα πιο σύγχρονα ηχητικά δεδομένα και στο τωρινό τους βέβαια στιλ των περισσότερων κιθάρων/λιγότερων πλήκτρων – μην κοροϊδευόμαστε, αυτό δεν έκαναν και στο You And Me Against The World; Η διαφορά είναι ότι εκεί το έκαναν με μισό-αστέρι-παραπάνω έμπνευση. Μην ψαρώνετε που τέτοιοι δίσκοι πουλάνε σήμερα, ενώ στα 1980s θα είχαν πάρει μάλλον απογοητευτικές κριτικές ως προσπάθειες μίμησης – αποτελεί ολόκληρη λογική marketing το ξαναπακετάρω κάτι και το ξανακάνω hot. Λίγο Depeche Mode εδώ, λίγο Erasure και Pet Shop Boys εκεί, μια πατούρα A-Ha (είναι και πατριώτες) παραπέρα, όλα πασπαλισμένα με δυνατές κιθάρες και μια αόριστη νεο-goth αύρα.
Δεν κατακρίνω την προσπάθεια να ξαναειπωθούν τα παραπάνω με μια διαφορετική προσέγγιση. Για να έχει όμως κάποια αξία κάτι τέτοιο, ένας καλλιτέχνης πρέπει να καταθέσει και τραγούδια. Και οι Apoptygma Berzerk του παρόντος δίσκου προτάσσουν κυρίως στιλ, όχι συνθετικές ιδέες. Στιλ καλά κοπιαρισμένο (τι νομίζετε, τυχαία είναι η παρουσία του Bob Kraushaar στους συνεργάτες τους;) και οικοδομημένο με σύγχρονα υλικά, μα κενό. Ένα επίπεδο άλμπουμ είναι το Rocket Science, με πολύ λίγες καλές στιγμές (π.χ. το “Pitch Black/Heat Death”), που στην πλειονότητά της χρονικής του διάρκειας φλυαρεί θυμίζοντας σημαντικότερα πράγματα. Όπως ας πούμε το “Trash” των Suede, το οποίο περιλαμβάνεται εδώ ως hidden track, σε μια πολύ κακή, εξοργιστικά κακή διασκευή...
