Όχι, δεν πρόκειται για όνομα γραμματοσειράς, αλλά για συγκρότημα (το ’χει πολύ πάντως ο Jason “Whip” Merritt με τα λογοπαίγνια). Ένα συγκρότημα-πείραμα, του οποίου τα μέλη δεν έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους πέρα από τη φιλία που τους ενώνει και την αγάπη για τη μουσική. Προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα, ζουν σε διαφορετικές πόλεις των ΗΠΑ, ακούν διαφορετική μουσική και έχουν διαφορετικά γούστα. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους θα μπορούσε να περιγραφεί ως κάτι ανάμεσα σε country, folk και alternative – αν αυτό δεν βγάζει νόημα, απλά ακούστε τους.
Στο Ill Seen Ill Sung οι Timesbold δημιουργούν περίεργες ηχητικές αποχρώσεις με την ανάμιξη πολλών μουσικών οργάνων, μαζί με την τρεμάμενη φωνή του Whip (προσωπικά μου θυμίζει πολύ τον Marko Saaresto των Poets Of The Fall) και στίχους που αφήνουν το μυαλό να ταξιδέψει σε όμορφες εικόνες: συστατικά ενός τέλειου soundtrack για ονειροπόλους. Τα κομμάτια διαφέρουν μεταξύ τους σε μελωδία και τέμπο, ξεκινώντας από τα χαρούμενα (“Any Lethal Storm”, “When I Come Around”, “Fencepost”, “Hollow Halo”), προχωρώντας στις συγκινητικές μπαλάντες (το “Mama”, όπου ένα παιδί ανακαλύπτει την κακία του κόσμου, το “Recover Ring” και το “Lame Horse”, βασισμένο σε παιδικό τραγούδι), ενώ έπειτα προσθέτονται μια διασκευή στο παραδοσιακό πορτογαλικό άσμα “Canção Bebendo” και το νανούρισμα “Far To Strange”, με το οποίο και κλείνει το άλμπουμ.
Ο Whip γράφει πολύ έξυπνα τους στίχους του, και, όπως συμβαίνει με πολλούς τραγουδοποιούς στην country rock, καταφέρνει να μιλά για απλά καθημερινά πράγματα μετατρέποντάς τα σε ποιήματα. Μέσα στην ηρεμία των περισσότερων κομματιών του Ill Seen Ill Sung βρίσκεται κρυμμένη μια αισιοδοξία. Το μόνο αρνητικό είναι ίσως αυτή η ίδια ηρεμία: ίσως η αναλογία αργών και γρήγορων κομματιών θα έπρεπε να είναι πιο ισορροπημένη, καθώς το αυτί αρχίζει να κουράζεται πριν ακούσει το Ill Seen Ill Sung ως το τέλος. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρόκειται για ένα καλό άλμπουμ ή αλλιώς για μουσική με ψυχή.
