Παίρνοντας το όνομά τους από το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Anthony Burgess, οι Heaven 17 ιδρύθηκαν το φθινόπωρο του 1980, με δύο πρώην μέλη των Human League στα keyboards και τον Glenn Gregory στα φωνητικά. Συνέβαλαν στη διαμόρφωση του synth pop στιλ των πρώιμων 1980s, με σημαντικά άλμπουμ όπως το The Luxury Gap, αλλά διαλύθηκαν το 1988, κυρίως λόγω της εμπορικής αποτυχίας του Τeddy Bear, Duke & Psycho. Πού πας Καραμήτρο με τέτοιο τίτλο; Το 1996 επανασυνδέονται πάντως, όπως όλες οι μπάντες που σέβονται το πορτοφόλι τους. Κυκλοφορούν το Bigger Than America (αυτοί είναι τίτλοι φιλόδοξοι) και φεύγουν για περιοδεία, την πρώτη της καριέρας τους.
Το Live At Last λοιπόν είναι το σουβενίρ της περιοδείας αυτής και κυκλοφόρησε το 1999. Δέκα περίπου χρόνια μετά, επανεκδίδεται με καλύτερο ήχο και έξτρα φροντίδα στην παραγωγή. Το ίδιο το booklet του άλμπουμ βέβαια δεν αναφέρεται πουθενά σε αυτό, αλλά όσοι παρακολουθούν τους Heaven 17 θα αντιληφθούν ότι δεν πρόκειται για νέα κυκλοφορία από την έλλειψη τραγουδιών που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Τα hits του παρελθόντος δεν αλλάζουν πάντως ιδιαίτερα σε σχέση με τις στουντιακές τους εκτελέσεις. Τα “Fascist Groove Thang”, “Crushed By The Wheels Of Industry” και η 7λεπτη εκτέλεση του “Temptation” αποτελούν highlights, αλλά δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσει κανείς τη live εκτέλεσή τους. Καλή η ενέργεια μιας συναυλίας, αλλά στην περίπτωση της ηλεκτρονικής μουσικής τα live μοιάζουν περισσότερο με αφορμές συνεύρεσης ανθρώπων που γουστάρουν την ίδια μουσική, παρά οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να αποδειχθούν εκρηκτικά, μπορεί οι κονσόλες, τα laptop και τα φώτα να δημιουργήσουν μια μαγική ατμόσφαιρα, μπορεί ο κόσμος να εξτασιαστεί, όμως σπάνια μια ηχητική αποτύπωση αυτών των στιγμών μπορεί να ξεπεράσει μια στουντιακή ηχογράφηση. Κάτι ανάλογο λοιπόν συμβαίνει κι εδώ. Ακούς τον κόσμο να φωνάζει αλλά δεν πολυκαταλαβαίνεις τον λόγο. Το άλμπουμ κλείνει με το “Being Boiled” των Human League. Παλιές αθάνατες στιγμές.
Κακά τα ψέματα, οι Heaven 17 ήταν καλοί μόνο την πρώτη δεκαετία της δράσης τους. Διαλύθηκαν, ξανάσμιξαν, κυκλοφόρησαν κατώτερες δουλειές και τώρα επανακυκλοφορούν τα παλιά τους live άλμπουμ, προσπαθώντας να χορτάσουν τους φαν τους με ψίχουλα παλιότερων γευμάτων. Ακόμα κι αν για δυο-τρία λεπτά λικνιστείς στο ρυθμό των beats τους, θα το κάνεις γνωρίζοντας πως εκεί έξω υπάρχουν μπάντες οι οποίες μπορούν να κάνουν την ίδια δουλειά καλύτερα, πατώντας όχι στα σίγουρα εδάφη του χτες, αλλά στα ολισθηρά πατώματα του σήμερα.
