Τι κι αν 40 χρόνια μετά έχει πια μείνει μόνο η ψυχή των Procol Harum, ο τραγουδιστής και πιανίστας Gary Brooker, ως καπετάνιος στο καράβι; Το βρετανικό συγκρότημα συνεχίζει να υφίσταται χάρη σε νέα μέλη και το διαρκές ενδιαφέρον το οποίο φαίνεται πως τραβά η πλούσια ιστορία του. Στην παρούσα ηχογράφηση – που αναμένεται σε λιγάκι να βγει και ολοκληρωμένη, σε DVD – ακούμε αποσπάσματα από την προ τριετίας εμφάνισή τους στη Δανία, συνοδεία της Εθνικής Ορχήστρας & Χορωδίας του σκανδιναβικού βασιλείου.
Μια πρώτη αντίδραση όσων δεν γνωρίζουν τους Procol Harum θα ήταν ίσως αυτή της απαξίωσης: άλλο ένα συγκρότημα από το δεινοσαυρικό rock παρελθόν που το έριξε στις ηχογραφήσεις με κλασικές ορχήστρες, μπας και ξανακάνει ντόρο. Αντίδραση κάπου δικαιολογημένη, αν καλοσκεφτείς πόσοι το κάνανε αυτό πρόσφατα για να καλύψουν τρομακτικά καλλιτεχνικά αδιέξοδα. Αλλά οι Procol Harum, αν και σαφώς δεινόσαυροι με τα μέτρα με τα οποία έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε τη rock ιστορία (γιατί, άραγε, όμως όχι και την blues, jazz ή soul ιστορία;), δεν είναι ανάλογη περίπτωση. Και ό,τι επιχειρούν εδώ δεν είναι χάριν της μόδας: μπορεί να χρησιμοποιούν μια τρέχουσα πρακτική, αλλά για αυτούς αποτελεί μια φυσική συνέχεια του ήχου τον οποίον καθιέρωσαν ήδη από το 1967 – και το ιστορικό πλέον “A Whiter Shade Of Pale”.
Οι Procol Harum είχαν βρεθεί τότε στην πρωτοπορία των rock συγκροτημάτων τα οποία αιτήσανε τη διασύνδεση του rock με την κλασική μουσική, δημιουργώντας στη συνέχεια το progressive rock κίνημα. Μπορεί βέβαια να επισκιάστηκαν στην πορεία από πολύ σπουδαιότερα ονόματα (Genesis, Van Der Graaf Generator, King Crimson), ήδη όμως από το ξεκίνημα ο ηλεκτρικός ήχος συνυπήρχε με τα συμφωνικά (και άλλα κλασικά) στοιχεία. Κάτι, έτσι, το οποίο μόνο ξένη δεν καθιστά τη χρήση πλήρους ορχήστρας και χορωδίας στον παρόντα δίσκο. Οι Procol Harum ξέρουν πολύ καλά πού, γιατί και πόσο πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν, τονίζοντας τα σημεία εκείνα όπου όντως θα μπορούσε να παρεμβληθεί, αφήνοντας παράλληλα ανέπαφα τα πιο ηλεκτρικά τους, σε μια συνομιλία αρμονική – με highlights το “Something Magic”, το “Conquistador”, το “Nothing But The Truth” και βέβαια το “A Whiter Shade Of Pale”.
Ο Brooker έχει γεράσει και η φωνή του μοιάζει πια με του Joe Cocker, έχοντας χάσει την ικανότητά της να ανεβαίνει ψηλά, έχει όμως κερδίσει σε βάθος και έκφραση. Παραμένει επίσης καλός πιανίστας, ενώ τα νεότερα μέλη δίπλα του στέκονται επάξια απέναντι στην ιστορία των όσων παίζουν, με παιξίματα παθιασμένα μα και επαγγελματικά. Για τους fans, τέλος, να σημειωθεί πως στην παρούσα ηχογράφηση οι Procol Harum παίζουν για πρώτη φορά δύο ως τώρα ακυκλοφόρητες συνθέσεις, το “Into The Flood” και το “Sympathy For The Hard Of Hearing”. Τίποτα σπουδαίο καμία από τις δύο, αλλά σαν να μυρίζει νέο στούντιο άλμπουμ στον ορίζοντα…
