Η Ora κοιμάται στο κατάστρωμα ενός πλοίου το οποίο τη μεταφέρει πίσω, στον κόσμο που ξέρει. Μόλις έχει εγκαταλείψει την ιδέα να μείνει στην πατρίδα της, στο Ισραήλ. Θα γυρίσει πίσω εκεί που ξεκίνησε, στο μέρος όπου γεννήθηκε. Στον Καναδά, όπου η φωτογράφος μητέρα της και ο τραγουδιστής πατέρας της βρήκαν ένα μέρος να μείνουν μετά τον πόλεμο του Kippur. Το πλοίο ταξιδεύει στη Μεσόγειο. Πρώτο λιμάνι ο Πειραιάς. Η Ora κατεβαίνει. Μόλις τώρα αρχίζει η ζωή της αλλά δεν το ξέρει ακόμα. Θα γυρίσει την Ευρώπη παίζοντας κιθάρα. Είναι σχεδόν 17 χρονών.
Το 2005 η Ora θα καταφέρει να βγάλει το πρώτο της EP, με τίτλο Sparrow, ενώ το 2007 κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ της Tatter – κι επιτέλους ο κόσμος της indie σκηνής του Vancouver αρχίζει να την προσέχει. Έχει δουλέψει και με διάφορα σχήματα (Her Jazz Noise Collective, Cornerstone) και πλέον ο κόσμος τη συγκρίνει με την Karen Dalton, τη Joanna Newsom και τη Jolie Holland. Η ίδια μάλλον ήξερε ότι ήταν θέμα χρόνου, αφού προετοιμαζόταν γι’ αυτή τη στιγμή από τα 12 κιόλας χρόνια της μαθαίνοντας πιάνο, κιθάρα, βιολί, ενώ ηχογραφούσε τα δικά της τραγούδια στο ίδιο στούντιο με τον πατέρα της – το οποίο λειτουργούσε σ’ έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο του σπιτιού τους.
Η άβυσσος και η αγάπη είναι τα θέματα της Cogan και στο Harbouring. Μια αινιγματική, κοριτσίστικη αλλά κουρασμένη φωνή, απλώνεται πάνω σε σκοτεινές, ακουστικές folk μελωδίες, σε λιτούς ρυθμούς που αγγίζουν τις ρίζες της ανατολής και των blues, σε μελαγχολικές μπαλάντες διαλυόμενες μέσα σε σύννεφα νοσταλγίας. Κιθάρα, μπάντζο, απαλοί δαχτυλισμοί και όλες οι εικόνες που η Ora έχει δει γίνονται νότες, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω σε επιρροές και ατμόσφαιρες οι οποίες παραπέμπουν στη folk των 1960s, στη jazz και στα παραδοσιακά αγγλικά τραγούδια των αρχών του 20ου αιώνα. Η Ora Cogan ξέρει να παίζει λιτά κι απέριττα, ξέρει να βγάζει συναίσθημα μέσα από απλές συνθέσεις και φυσικά έχει κατακλέψει το σύμπαν – αλλά το έχει κάνει καλά. Αν εξαιρέσει κανείς ότι η επανάληψη κάποιων μοτίβων μέσα στον δίσκο καταντάει κάποτε κουραστική, το Harbouring δεν έχει κάποιο άλλο σοβαρό λόγο για να μην ακουστεί.
Είναι η Ora της...
