Μια χαρά τα πηγαίνουν τελευταία οι Calexico. Ιδίως μετά το Carried To Dust – άλμπουμ το οποίο, ενώ κυκλοφόρησε παγκοσμίως τον Σεπτέμβρη του 2008, το εγχώριο μουσικό περιοδικό Ποπ + Ροκ το συμπεριέλαβε στις νέες κυκλοφορίες στο πρόσφατο τεύχος του... Απριλίου (!). Αυτό το «δε βαριέσαι ρε αδερφέ», που λέει ότι μπορείς να γράφεις κριτικές δίσκων όποτε και όπως θέλεις, είναι ένα πρόβλημα για τους Έλληνες μουσικούς δημοσιογράφους, μαζί με πολλά άλλα. Παρουσιάζεται και στο Avopolis κατά καιρούς – και δεν ξέρω κατά πόσο αποτελεί επαρκή δικαιολογία ότι το Avopolis δεν υπακούει στις λογικές ενός μηνιαίου εντύπου, λόγω ίντερνετ και λόγω της ημιεπαγγελματικής νοοτροπίας με την οποία (επιμένει να) είναι στημένο.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Μια χαρά τα πάνε οι Calexico. Και το Uncut τους αφιέρωσε ολοσέλιδη κριτική (περίεργο, αφού δεν είναι ακόμα πενηντάρηδες) και το Allmusic τους έβαλε τεσσεράμισι αστέρια (μισό λιγότερο από το Highway 61 Revisited του Dylan δηλαδή) και η τρέχουσα περιοδεία τους στην Αμερική πηγαίνει μια χαρά. Είπαν λοιπόν να κυκλοφορήσουν και ένα dvd. Το Live from Austin, TX παρουσιάζει το γκρουπ σε μια μικρή συναυλία από τηλεοπτική εκπομπή – του στιλ που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν «intimate gigs». Για 80 περίπου λεπτά οι Calexico και οι πρόσθετοι μουσικοί τους παίζουν δεκαπέντε τραγούδια, με προεξέχοντα τα “Stray” και “Roka”. Αν περιμένετε τραγούδια από το Carried To Dust πάντως ατυχήσατε, καθώς η μαγνητοσκόπηση του σόου αυτού έγινε το 2006. Παίζουν επίσης μια πολύ καλή και ιδιαίτερη διασκευή στο “Alone Again Or” των Love. Κύρια αδυναμία του όλου εγχειρήματος ο κλειστός χώρος της συναυλίας, ο οποίος ρίχνει τους παρευρισκομένους σε μια ησυχία που πιθανόν σε άλλου είδους κλειστές μουσικές παραστάσεις να επιβάλλεται, εδώ όμως συντελεί στην έλλειψη παλμού. Και είναι απαραίτητος αυτός ο παλμός για όποιον θα δει ένα μουσικό dvd στο σπίτι του και δεν θέλει να το χρησιμοποιήσει σαν πρόφαση συνεύρεσης με άτομο του άλλου φύλλου, ή σαν ηρεμιστικό για να κοιμηθεί.
Στο εσωτερικό σημείωμα του Live From Austin, TX, οι επιρροές των Calexico σημειώνονται ως «Portuguese fados, 50’s jazz, gypsy music, 60’s surf and spaghetti western epics, among others». Ε, λοιπόν, εδώ κρύβεται και το μυστικό της επιτυχίας τους: χωρίς να διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο μουσικό στίγμα, αυτό που κάνουν είναι να συνδυάζουν διάφορα είδη και να το παρουσιάζουν αυτό σαν κάτι περισπούδαστο, ενώ στην πραγματικότητα κρύβει συχνά από πίσω μια χλιαρότητα και μια μονοχρωμία η οποία δεν καλύπτεται επαρκώς από τα ριγέ καουμπόικα σακάκια τους. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει τους Calexico ως μεγάλους δημιουργούς ή performers, οι οποίοι μπορούν να λάμψουν σε οποιεσδήποτε συνθήκες ζωντανής εμφάνισης. Παρ’ όλ’ αυτά, η συγκεκριμένη ζωντανή απόδοση των τραγουδιών τους στο Austin του Texas, είναι πιθανό (και κατανοητό) να αρέσει σε όλες τις fans τους – αλλά και στα αγόρια τους που θέλουν να τις χαροποιήσουν...
