«Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε ένας άνθρωπος στο ασημένιο φεγγάρι. Ήταν τόσο μόνος που δεν είχε γελάσει για εκατό χρόνια. Το όνειρό του ήταν να επισκεφθεί μια φορά στη ζωή του τους ανθρώπους. Κάποια στιγμή, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα και κατέβηκε στη Γη πάνω στη φλεγόμενη ουρά ενός κομήτη». Ακριβώς έτσι ξεκινάει το παραμύθι Moon Man του Αλσατού Tomi Ungerer, που από το 1966 έχει αναθρέψει γενιές επί γενεών παιδιών ανά τον κόσμο. Μπορεί το ενήλικο κοινό να γνώρισε τον θρυλικό εικονογράφο μέσα από τα ανατρεπτικά του σκίτσα στα μέσα της δεκαετίας του 1960 (όπου πολιτική σάτιρα και η εμμονή του με το σαδομαζοχισμό εναλλάσσονταν στις σελίδες των New York Times), το παιδικό όμως κοινό αγάπησε τις ευαίσθητες ιστορίες του. Οι οποίες διακατέχονταν πάντα από μια ζύμωση της κλασικής δυτικοευρωπαϊκής παραμυθογραφίας (βλέπε Andersen, Αδερφούς Grimm), προσαρμοσμένη σε ένα μοντέρνο σκηνικό αφήγησης. Πολλά από τα έργα του μεταφέρθηκαν στη μεγάλη και μικρή οθόνη, είτε σε μορφή ταινίας (όπως το γερμανικής παραγωγής MondMann, τη μουσική του οποίου εξετάζουμε εδώ) είτε σε μορφή animation.
To soundtrack λοιπόν του “MondMann” (2006) υπογράφει μια καταπληκτική μουσικός από το Mόναχο. Η μόλις 28 ετών Martina Eisenreich δείχνει να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του μουσικού που συνήθως χαρακτηρίζεται ως «παιδί-θαύμα»: ξεκινώντας τη μουσική της ενασχόληση από την ηλικία των τριών ετών (!) απόκτησε μέχρι τα 18 της όλα τα εφόδια της κλασικής παιδείας. Η ακαδημαϊκή της ενασχόληση κατόπιν με τη μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου την έκανε να στραφεί εξολοκλήρου στη σύνθεση soundtracks και κάπου εδώ η καταξίωση ξεκινάει… Σειρά διακρίσεων και μια υποψηφιότητα για Oscar φιγουράρουν στο παλμαρέ της, ενώ παράλληλα συμβάλλει στη δημιουργία αρκετών δίσκων κλασικής μουσικής με την πλειονότητα των καταξιωμένων σύγχρονων Γερμανών συνθετών.
Το soundtrack του MondMann συνοδεύεται από πέντε bonus συνθέσεις των κύριων μουσικών θεμάτων που έχει συνθέσει για άλλες ταινίες (ανάμεσα τους το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ Mikrocosmos του Bruno Coulais). H αισθητική των δεκαπέντε συνθέσεων διακατέχεται από μινιμαλιστική άποψη, με τη διακριτική παρουσία της άρπας και του βιολιού να σιγοντάρουν την ευαισθησία που αποπνέει το περιεχόμενο της ταινίας. Οι πέντε βασικές συνθέσεις υποβοηθούνται – από τη σκοπιά της εννοιολογικής αλληλουχίας – από σύντομα εμβόλιμα ιντερλούδια, όπου κυριαρχεί το πιάνο: η ένταση σταδιακά γιγαντώνεται στο βασικό θέμα του “Τanz In Den Himmel”. Τα percussions καθώς και τα αέρινα φωνητικά της Michaela Kezele δημιουργούν προσθετικά ένα κλίμα αποφόρτισης (μιλάμε ως εκ τούτου για soundtrack παιδικής ταινίας), πράγμα που καθιστά τη μουσική της Martina Eisenreich ευέλικτη καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, μα και ενδεικτική της εξαιρετικής αφομοίωσης του μεγαλείου της κλασικής μουσικής και του παντρέματός της με σύγχρονα στοιχεία.
Το soundtrack του MondMann αποτελεί έναν υψηλά προτεινόμενο δίσκο σύγχρονης κλασικής μουσικής, με ολοκληρωμένη αντίληψη συνθετικά, αλλά και σημειολογικά. Σαν soundtrack επίσης είναι πετυχημένο γιατί, χωρίς περιττές φανφάρες, καταφέρνει να αγκαλιάσει τα συναισθήματα και τα μηνύματα που περνά μια τόσο κλασική ιστορία, όπως αυτή του ανθρώπου ο οποίος ήρθε από το φεγγάρι του Ungerer. Ένας δίσκος, άλλωστε, που καταφέρνει να σου βγάζει το συναίσθημα της ανιδιοτελούς παιδικής αγάπης (ή, αν θέλετε, της κατανόησης της διαφορετικότητας στο αθώο συναισθηματισμό-οπτική ενός παιδιού) διαθέτει το πιο αδιάσειστο επιχείρημα περί καλής μουσικής.
