Το να παραγγείλεις έναν δίσκο από το εξωτερικό στα eighties ήταν μια μεγάλη περιπέτεια. Όμως, τότε υπήρχαν στην Αθήνα κάποια δισκοπωλεία που έφερναν μερικά αντίτυπα από τους πιο περίεργους ανεξάρτητους δίσκους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και τα σαρανταπεντάρια της Sarah. Τότε πιστεύαμε ότι το Bristol ήταν ένας τόπος μυθικός. Εκεί φύονταν διάφορα indie μουσικά φρούτα και ο Matt με την Clare (ιδιοκτήτες της Sarah) δεν είχαν παρά να περάσουν από τους κήπους και να τα κόψουν. Οι Field Mice φύονταν ακριβώς σ’ εκείνους τους κήπους. Δεν ήταν από το Bristol, αλλά ο ήχος τους ήταν, για τους περισσότερους από εμάς, ο ήχος αυτής της μικρής πόλης που μας αποκαλυπτόταν οπτικά (σιγά-σιγά, δύο εικόνες κάθε φορά) μέσα από τις ετικέτες των singles. Το Bristol φαινόταν μελαγχολικό. Ίσως να ήταν ο ήχος των Field Mice ο οποίος το έκανε να φαίνεται μελαγχολικό.
O Bobby Wratten ήταν ο άνθρωπος πίσω από τους Field Mice, αλλά και από τους μεταγενέστερους Trembling Blue Stars και Northern Picture Gallery, ο άνθρωπος που ευθύνεται δηλαδή για τη μελαγχολία μιας ολόκληρης εποχής. Μπορεί οι Trembling Blue Stars να ήταν λίγο πιο «αέρινοι» απ’ όσο θα προτιμούσα, μπορεί οι Northern Picture Library να ήταν λίγο πιο ηλεκτρονικοί απ’ όσο θα άντεχα, αλλά η μελαγχολία ήταν εκεί κι αυτή ακριβώς η μελαγχολία ήταν αρκετή για να γυρίσει ο Κόσμος στην κανονική τροχιά του. Οι Occasional Keepers είναι ένα project του Bobby με την Carolyn και τον Ceasar, δύο μουσικούς που ηχογραφούσαν επίσης στη Sarah κάτω από το όνομα The Wake. Όπως και στον πρώτο δίσκο των Keepers (The Beauty Of The Empty Vessel, 2005) ο Bobby γράφει τα δικά του τραγούδια και ο Caesar με την Carolyn τα δικά τους. Όμως, ακόμη και ο πιο προσεκτικός ακροατής δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιος έχει γράψει το κάθε τραγούδι. Όλες οι συνθέσεις συναντώνται στον κοινό τόπο της μελαγχολίας, με τα φωνητικά του Bobby σε πρώτο πλάνο και με ενορχηστρώσεις οι οποίες φέρνουν στο μυαλό περισσότερο τη Factory παρά τη Sarah.
Το True North είναι νοσταλγικό επειδή είναι γοητευτικό. Ακούγοντάς το νομίζεις ότι θα βγεις σε μια ήσυχη πόλη, θα έχει μόλις σκοτεινιάσει, θα είναι χειμώνας και θα βρεθείς σ’ ένα από τα πολλά μικρά indie δισκοπωλεία για να μιλήσεις για τους New Order, τους Josef K, την Creation, το Bristol και την επερχόμενη βροχή. Το True North είναι γοητευτικό επειδή είναι νοσταλγικό. Και μερικές φορές δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο...
