Η επιστροφή των Project Pitchfork αποτελεί γεγονός, και σίγουρα θα χαροποιήσει ιδιαιτέρως όλους όσους αρέσκονται να χορεύουν στα διάφορα dark-άδικα το “Timekiller”, το “Existence” και όλα τα υπόλοιπα club hits που έχουν συνθέσει στα 20 χρόνια ύπαρξής τους. Μπορεί βέβαια να μην εξελίχθηκαν ποτέ σε superstars του industrial, καθώς δεν λειτούργησαν με βάση την εμπορικότητα και δεν έκαναν εκπτώσεις στη μουσική τους, για όλα αυτά όμως τους αξίζει – το λιγότερο – σεβασμός. Άλλωστε δεν είναι και λίγο να έχεις τους Rammstein να ανοίγουν τις συναυλίες σου. Ο Peter Spilles λοιπόν και η παρέα του επιστρέφουν με νέο άλμπουμ και μας αφήνουν να περιπλανηθούμε, να προβληματιστούμε, και να χαθούμε τελικά, στα (πολύ) σκοτεινά όνειρα τους.
Δέκα όνειρα ή εφιάλτες περιέχονται εδώ λοιπόν, και είναι όλα ένα κι ένα. Η λέξη όνειρο έχει ιδιαίτερη σημασία, μιας και το κάθε track στο Dream Tiresias! συνοδεύεται από τη φράση «dream one, dream two» και πάει λέγοντας. Δεν πρόκειται όμως για ένα concept άλμπουμ. Μετά από μερικές ακροάσεις καταλαβαίνεις ότι το κάθε τραγούδι κλείνει με ένα μικρό ορχηστρικό μέρος, το οποίο λειτουργεί σα μετάβαση από το προηγούμενο στο επόμενο. Έτσι, οι Project Pitchfork φτιάχνουν ένα άλμπουμ συμπαγές και σφιχτοδεμένο, ενώ χτίζουν παράλληλα και την «αγωνία» για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Μη περιμένετε φυσικά συναισθηματισμούς, μελαγχολία ή τραγούδια για έρωτα. Οι στίχοι τους είναι βίαιοι, γεμάτοι κοινωνικούς προβληματισμούς και μηνύματα που ο καθένας μας μπορεί να ερμηνεύσει με διαφορετικούς τρόπους. Όπως κάνουμε και με τα όνειρά μας άλλωστε.
Η μουσική είναι ακόμα περισσότερο ηλεκτρονική και ψυχρή από το προηγούμενο άλμπουμ Kaskade, με ιδιαίτερη έμφαση στα synths και με ήχο βαρύ και συμπαγή. Τα περισσότερα κομμάτια αποτελούν πιθανά club hits, αρχής γενομένης με το πρώτο single “Feel” – μάλλον και ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ (ειδικά το remix του από τους SITD), με το γυναικείο κλάμα στο τέλος να προκαλεί ανατριχίλες. Το εναρκτήριο “If I Could”, που ακούγεται σχεδόν σαν στρατιωτική παρέλαση, σε βάζει για τα καλά στο κλίμα του Dream Tiresias!, προετοιμάζοντάς σε για ένα άλμπουμ το οποίο πραγματικά θα σου πάρει τα αυτιά. Το “Nasty Habit” έχει κάποια στοιχεία από EBM ενώ στο “An End” η ρομποτική φωνή του Spilles στοιχειώνει. Στο “Your God” πάλι, τα βάζουν με την τυφλή πίστη των φανατισμένων, με ειρωνικούς στίχους και μπάσα που σου ρίχνουν απανωτά χαστούκια. Προσωπικά ξεχώρισα επίσης και το “Tide”, που μπορεί να είναι κάπως υποτονικό, έχει όμως έναν αέρα από την ηλεκτρονική μουσική των 1980s.
Βέβαια, το Dream Tiresias! δεν φέρνει κάτι καινούργιο ούτε στον ήχο των Project Pitchfork, ούτε στο industrial γενικότερα. Και αυτό γιατί πλέον ξεπηδούν τόσες καινούργιες μπάντες, παίζοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα, ώστε έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ακούσει όλα. Οι περισσότερες από αυτές τις μπάντες όμως, έχουν επηρεαστεί από αυτούς εδώ τους Γερμανούς. Οι οποίοι πλέον δεν έχουν κάτι παραπάνω να αποδείξουν, πέραν του ότι πρόκειται για ένα πραγματικά σπουδαίο group.
