Ο Joe Bonamassa κυκλοφορεί το έβδομο στούντιο άλμπουμ του και καταφέρνει να ταράξει τα νερά των blues για ακόμη μια φορά. Με το Ballad Of John Henry δικαιώνει λοιπόν όσους τον έχρισαν άξιο συνεχιστή των rock-blues διαδρομών που εξερευνούσε ο Stevie Ray Vaughan πριν η κιθάρα του σιγήσει για πάντα τον Αύγουστο του 1990. Εδώ παίζει με τις διαθέσεις, τόσο με την Gibson Les-Paul κιθάρα του όσο και με τη φωνή του, δημιουργώντας έναν δίσκο εμπνευσμένο, πολυεπίπεδο και αναπάντεχα ταξιδιάρικο (ακούστε το με ακουστικά και θα καταλάβετε τι εννοώ).
Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ο Bonamassa επιλέγει για το ξεκίνημα της ακρόασής μας το ομώνυμο “The Ballad Of John Henry”, βάζοντας γκολ από τα αποδυτήρια. Δύσκολα βάζεις ετικέτα σε αυτό το τραγούδι. Τη μια στιγμή κινείται σε καθαρά rock φόρμες, ενώ αμέσως μετά βουτά με πάθος στα blues με ένα ιδιαίτερο και απολαυστικό τρόπο. Με ανάλογο τρόπο ο Bonamassa έχει στήσει ολόκληρο το άλμπουμ, το οποίο, ως συνήθως, περιέχει δικές του συνθέσεις μαζί με ορισμένες ευφάνταστες διασκευές. Το πρωτότυπο υλικό είναι εξαιρετικό και για πρώτη φορά η συνθετική του ικανότητα δεν επισκιάζεται από τη δεξιοτεχνία του στην κιθάρα. Προσωπικά βιώματα και συναισθήματα είναι η θεματολογία των τραγουδιών του, ανάμεσα στα οποία, εκτός από το ομώνυμο, ξεχωρίζουν το “Story Of A Quarryman”, το “Happier Times” και το «καπνισμένο» “The Great Flood”. Σχετικά τώρα με τις διασκευές, ένα είναι σίγουρο: ο Bonamassa έχει τον τρόπο να παίρνει τραγούδια άλλων και να τα κάνει «δικά του», δίνοντάς τους τη σφραγίδα του προσωπικού του στυλ και ήχου. Αξίζει πραγματικά να αναφερθώ σ’ αυτές τις διασκευές μιας και εκεί συναντάμε μια σπουδαία εκδοχή στο “Jockey Full Of Bourbon” του Tom Waits, στο κλασικό “Feeling Good” των Leslie Bricusse/Anthony Newley, στο “Funkier Than A Mosquito's Tweeter” των Ike & Tina Turner, καθώς και στο πραγματικά αγνώριστο “Stop!”, με το οποίο η Sam Brown είχε κάνει το πολύ επιτυχημένο δισκογραφικό της ντεμπούτο το 1987 (αθάνατα 1980s!).
Ο Joe Bonamassa, στα τριάντα ένα του έχει προλάβει να συμπληρώσει είκοσι χρόνια στα μουσικά πράγματα και τα γιορτάζει με τον καλύτερο τρόπο στο Ballad Of John Henry. Χαρίζοντας έτσι σε όλους όσους αναζητούν την καλή μουσική ένα άλμπουμ πραγματικά αξιόλογο, ουσιαστικό και ώριμο. Αν και το 2009 βρίσκεται ακόμη στο μέσον του, τολμώ να πω πως το Ballad Of John Henry έχει εξασφαλίσει μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς…
