Οι Fort Knox Five, είναι μια παρέα τεσσάρων (παραδόξως) τύπων από την πρωτεύουσα των Η.Π.Α., Washington D.C., η οποία αγαπά τη μαύρη μουσική (άλλωστε η τιμημένη D.C. διαθέτει μεγάλη ιστορία σε αυτή). Ασχολούνται δε με αυτήν μέσω ηλεκτρονικών μέσων, καταφέρνοντας μάλιστα τα τελευταία χρόνια να έχουν κάνει αίσθηση ως ικανοί παραγωγοί και remixers, με αποκορύφωμα το γεγονός ότι ο (πολύς) Afrika Bambaataa τους ζήτησε να αναλάβουν την παραγωγή σε τέσσερα κομμάτια του Dark Matter Moving At The Speed Of Light, το 2004. Ύψιστη τιμή, σίγουρα, να δέχεσαι πρόταση συνεργασίας, τόσο νωρίς από έναν άνθρωπο ο οποίος, αν δεν υπήρχε, θα έπαιζες από ελάχιστα έως πολύ διαφορετική μουσική! Το Radio Free DC μπορεί να αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά, αυτό δεν σημαίνει όμως επ’ ουδενί ότι οι Fort Knox Five παρέμεναν ανενεργοί όλα αυτά τα χρόνια. Το αντίθετο, αφού έχουν στο ενεργητικό τους αρκετά 7’’ και 12’’ σινγκλάκια και EP (μεταξύ αυτών και ένα 7’’ με δύο remix τους σε ισάριθμα τραγούδια του Bob Marley), μια συλλογή με remix που έχουν κάνει σε συνθέσεις άλλων (όπως του Tito Puente ή των Malente), καθώς και μια συλλογή με τραγούδια δικά τους αλλά και άλλων συνοδοιπόρων και συμπατριωτών τους. Όλα αυτά, μάλιστα, στο δικό τους label, την Fort Knox Recordings, το οποίο δημιούργησαν το 2003. Καθόλου άσχημα...
Ο δίσκος μοιάζει ποτισμένος, θαρρείς, με ένα περίεργο απόσταγμα, προερχόμενο από την πρόσμιξη των βασικότερων συνιστωσών της μαύρης μουσικής. Funk, soul (καθώς και ευθείες αναφορές σε μια ιδιαίτερη χρήση των δύο, το λεγόμενο go go, όπως διαμορφώθηκε κυρίως από τον Chuck Brown, πίσω στα 1970s), hip-hop ακόμα και reggae αποτελούν τις πρώτες ύλες του Radio Free DC, εκφράζοντας έτσι έμπρακτα την αγάπη και τον σεβασμό του σχήματος στα επιτεύγματα της μαύρης μουσικής παράδοσης. Όλα αυτά επεξεργασμένα μέσα στο ηλεκτρονικό εργαστήρι τους και με διάθεση για ένα ανεβαστικό αποτέλεσμα, ιδανικό ίσως για πάρτι. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, το Radio Free DC είναι ένας δίσκος όπου το ηλεκτρονικό στοιχείο, το breakbeat, η up tempo electronica και το big beat βρίσκουν ιδανική συντροφιά τις χαρμόσυνες, όσο και απελευθερωτικές εκδοχές της προαναφερθείσας παράδοσης.
Τα δύο κομμάτια που ξεκινούν τον δίσκο, το “Insight” και το “Funk 4 Peace”, αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της όλης φιλοσοφίας των Fort Knox Five: «this is music with a meaning, party with a purpose». Cool ρυθμοί, scratches, φυσικά όργανα και μηχανήματα να συνεργάζονται ιδανικά για να παράγουν αυτό το deep funky breakbeat, συνοδευόμενο, φυσικά, από τα απαραίτητα κοινωνικά μηνύματα με τα οποία ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένο ένα μεγάλο μέρος της μαύρης μουσικής. Στην προσπάθεια αυτή οι Fort Knox Five, βρίσκουν συμπαραστάτες μερικούς εκπροσώπους της ευρείας σκηνής της Washington, όπως τον Asheru (από τους Unspoken Heard), τον Mustafa Akbar ή ακόμα και τον Ian Svenonius (σεσημασμένος “αλλόφρων” κυρίως από την περίοδο των Make-Up), οι οποίοι προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα με τη συνεισφορά τους στο φωνητικό κομμάτι. Χαρακτηριστικό, έτσι, είναι το “How To Start A Band”, στο οποίο αναλαμβάνει τα φωνητικά ο Svenonius, προσαρμόζοντας αυτό το περίεργο τραγουδιστικό του στυλ (που ούτε ακριβώς τραγουδάει, ούτε ακριβώς μιλάει) στο μουσικό χαρμάνι του group, ενώ εξαιρετική είναι και η αναφορά τους σε ένα είδος που ευδοκιμεί τελευταία κυρίως στην Ευρώπη, το dubstep, στο δυναμικό “The Wonder Strikes Again”. Άκρως ενδιαφέρουσα είναι όμως και η πιο reggae στιγμή του δίσκου, το “Not Gonna Take It”, όπως και το “Uptown Tricks” ένα easy listening, soul διαμαντάκι.
Το Radio Free DC, έχω την αίσθηση, δύσκολα μπορεί να απογοητεύσει κάποιον, ενώ αντίθετα μπορεί να ενθουσιάσει τους φίλους του είδους. Ακούγοντας το με ένα ζευγάρι αυτιά ανοιχτά προς πάσα κατεύθυνση, θα αντιληφθεί κανείς εύκολα τα θετικά vibes τα οποία εκλύονται από τα beat, όπως και τα διάφορα ηλεκτρονικά κολπάκια που χρησιμοποιούνται, αλλά και τα πνευστά, τα βαθιά μπάσα, τον αδιαμφισβήτητο μαύρο χαρακτήρα του. Ίσως πρόκειται απλά για έναν ποιοτικό party δίσκο, ίσως αν προχωρήσουμε το θέμα λίγο παραπάνω, για έναν δίσκο που πετυχαίνει να δώσει σε αυτά τα μουσικά είδη του χρυσού παρελθόντος μια γερή βάση στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Όπως και να έχει, έχω την εντύπωση, ότι οι Fort Knox Five μας δίνουν μια δουλειά, η οποία ναι μεν μπορεί να απευθυνθεί στα μεγάλα ακροατήρια και να κερδίσει έναν εξίσου μεγάλο ραδιοφωνικό χρόνο, διαθέτει όμως παράλληλα, κατά ένα περίεργο τρόπο, και μερικά από τα στοιχεία που μπορούν να ικανοποιήσουν και τις ελιτιστικές ορέξεις ενός βαθύτερου γνώστη της μουσικής. Ένας δίσκος που, ανήκοντας σε μια πιο mainstream κατηγορία, ίσως να μπορεί να βρει μια θέση, κάτω από άλλους εξαιρετικούς δίσκους των καιρών μας, (από καλλιτέχνες όπως η Erykah Badu ή ο Connie Price), οι οποίοι προσπαθούν να επανατοποθετήσουν τη μεγάλη μαύρη μουσική καρδιά στην θέση που της αξίζει. Και καταφέρνει κάτι τέτοιο, αν και σαφέστατα υποδεέστερος από τους προαναφερόμενους, όχι όμως ασθμαίνοντας, αλλά στέκοντας με τρόπο στητό, περήφανο και συνάμα ειλικρινή πίσω από τους καλλιτεχνικούς ηγέτες (στο συγκεκριμένο πεδίο) της εποχής μας.
