Όταν το 1982 ο Bruce Springsteen κυκλοφορούσε το Nebraska και το περιοδικό Time το είχε στη λίστα με τα 10 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, στην ίδια λίστα εμφανιζόταν το όνομα και ενός άλλου Αμερικάνου, του Greg Copeland για το ντεμπούτο άλμπουμ του, Revenge Will Come. Η εκδίκηση μάλλον άργησε πολύ να έρθει και ούτε ο ίδιος ο Copeland δεν φανταζόταν τότε ότι θα έπρεπε να περάσουν σχεδόν 26 χρόνια μέχρι να ξαναβγάλει δίσκο, σε αντίθεση με το «Αφεντικό», που όχι μόνο έχει κυκλοφορήσει τα κέρατά του, αλλά εμφανίστηκε και στην ορκωμοσία του 44ου προέδρου των Η.Π.Α. στην κλασική στάση: κιθάρα, σφιγμένα χείλη, βραχνή φωνή και αναπτερωμένο ηθικό -για-την-πατρίδα-ρε γαμώτο.
Ο Greg Copeland λοιπόν, πέρα από μια ή δυο συμμετοχές με τραγούδια του σε δίσκους άλλων μουσικών (π.χ. Joan Baez), αποφάσισε στα πρώιμα 00’s να δει αν ακόμα είναι σε φόρμα και ξεκίνησε να γράφει ξανά, χωρίς να είναι σίγουρος για το αν θα κατάφερνε κάτι. «Ήμουν στην κατάψυξη για πολύ καιρό. Ξαφνικά όμως ο διακόπτης γύρισε και τα τραγούδια άρχισαν να εμφανίζονται μπροστά μου, το ένα μετά το άλλο», λέει ο ίδιος και το αποτέλεσμα της...απόψυξης είναι ο πρόσφατος δίσκος του με τίτλο Diana And James.
Όπου folk μουσική, ο Dylan δεν λείπει. Έτσι, η ζεστή νοτιοδυτική προφορά του Copeland συναντά τη χροιά του Dylan σε γήινα μουσικά τοπία, με ακουστικές folk και ηλεκτρικές country μελωδίες, με καλή ενορχήστωση, με πολλές κιθάρες και όμορφα steel-guitar riffs (Greg Leisz), με καλό βιολί, με banjo και απαλά γυναικεία δεύτερα φωνητικά, τα οποία φτιάχνουν ένα soundtrack ιδανικό για την ταινία όπου πρωταγωνιστούν η Diana και ο James. Οι δυο χαρακτήρες που φτιάχνει ο Copeland αλλάζουν ρόλους και ζωές καθώς τα τραγούδια κυλούν και οι ατμόσφαιρες διαφοροποιούνται μέσα από την αγάπη, την απουσία, την αμφιβολία. Ο Copeland φαίνεται ότι δεν έχει ξεχάσει να δημιουργεί την ατμόσφαιρα που θέλει – κι ας έχουν περάσει 26 χρόνια. Σε μερικά σημεία γίνεται κάπως φλύαρος, αλλά και ποιος δεν θα γινόταν μετά από τόσο καιρό μουσικής αφωνίας; Το Diane And James είναι ένας δίσκος που αν έβγαζε ο Bob Dylan δεν θα περνούσε καθόλου απαρατήρητος. Αλλά τον έβγαλε κάποιος κύριος Copeland...
