Όνομα από μυθιστόρημα του J. G. Ballard και τη γνωστή ταινία του Spielberg, make-up ιθαγενών, γκαρνταρόμπα που παραπέμπει πότε στον Πόλεμο Tων Άστρων πότε στους Μάγια του Μεξικού, artwork που βγάζει μάτι συνδυάζοντας ανατολικούς και δυτικούς πολιτισμούς. Αν με αυτά τα στοιχεία στην εξωτερική τους εμφάνιση περιμένατε να ακούσετε σοβαρή και βαθυστόχαστη μουσική από τους Empire Of The Sun, μάλλον έχετε πλανηθεί.
Οι δύο Αυστραλοί – ο Nick Littlemore (των Pnau) και ο Luke Steele (των Sleepy Jackson) – δεν παίρνουν καθόλου στα σοβαρά τον εαυτό τους. Η αλλοπρόσαλλη αισθητική τους ξεκινά από το εξώφυλλο και ποτίζει μέχρι και την τελευταία νότα του ντεμπούτο άλμπουμ τους. Και σκοπό έχουν να το δείξουν σε όλους εμάς, φτιάχνοντας τραγούδια τόσο πολύχρωμα και καλοκαιρινά, ώστε είναι αδύνατον να μην παρασυρθείς στο τρελό σύμπαν τους. Οι Fischerspooner, οι Pet Shop Boys, ο Michael Jackson, τα ανατολίτικα φωνητικά και η electronica ενώνονται σε ένα μωσαϊκό. Είναι μάλλον αναπόφευκτο που ήδη κάποιοι τους συγκρίνουν με τους MGMT. Το “Walking On A Dream” είναι φτιαγμένο από την ίδια στόφα με αυτή του “Oracular Spectacular”. Προορισμένο να σου κολλήσει στο μυαλό σαν τσιχλόφουσκα, να το τραγουδήσεις, να σε κάνει να χορέψεις και τέλος πάντων να χαμογελάσεις ακούγοντας μουσική. Και το σημαντικότερο, να θες να το ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος ξανά και ξανά.
Το ομώνυμο κομμάτι λοιπόν, μαζί με το “We Are The People”, είναι μόνο μια μικρή γεύση από το πόσες επιρροές υπάρχουν εδώ μέσα. Σε αυτά τα δύο πρώτα singles ο Steele τραγουδάει τα πιο κολλητικά ρεφρέν του 2008, ισορροπώντας με μαεστρία ανάμεσα στην αφέλεια και την παιδικότητα κι αποφεύγοντας τον κίνδυνο να ακουστεί ενοχλητικός με αυτή την ιδιόμορφη φωνή του. Μπορεί οι στίχοι να απέχουν από την ποίηση, αλλά κρύβουν μέσα στην απλότητα τους όλο το συναίσθημα και το πάθος που η pop μπορεί να χαρίσει όταν έχει άξιους εκπροσώπους. Στο “Delta Bay” και το “Half Mast” οι Empire Of The Sun αναβιώνουν με επιτυχία τη ψυχεδέλεια των 1970s, ενώ το “Swordfish Hotkiss Night” – μάλλον η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ – ακούγεται σαν ένας διάλογος μεταξύ του Michael Jackson και του Prince, όταν βρίσκονταν κι οι δυο στις δόξες τους. Το “Without You”, πάλι, τιμάει τις μελιστάλαχτες μπαλάντες της δεκαετίας του 1980 χωρίς ίχνος ειρωνείας.
Αυτό που δεν ξέρω είναι αν οι Empire Of The Sun θα έχουν διάρκεια και αν ήρθαν για να μείνουν. Έσκασαν από το πουθενά, έβγαλαν ένα άλμπουμ, εκτινάχτηκαν στον ουρανό και κέρδισαν ένα τεράστιο airplay από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το θέμα είναι πως το Walking On A Dream δεν προσπαθεί να αποδείξει κάτι, ούτε να φέρει κάτι καινούργιο. Θέλει απλά να μας κάνει να περάσουμε καλά. Κι αυτό λέγεται όμορφη κι απενοχοποιημένη pop. Και επιτυχημένη. Απολαύστε λοιπόν...ανεύθυνα!
