Τη Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008 στο Μέμφις, η Aretha Franklin έκλαιγε κι ο Stevie Wonder τραγουδούσε. O “Shaft” είχε πει ένα ξαφνικό γεια σε όλους και ολόκληρη η αφροαμερικανική κοινότητα έστηνε ένα επικήδειο πάρτι με gospel και R’n’B μουσικές για τον Isaac Hayes.
Την ίδια μέρα, η Ruthie Foster ξεκινούσε από το σπίτι της στο Τέξας για να βρεθεί στο Μέμφις, όπου είχε κλείσει τα Ardent στούντιο για την ηχογράφηση του καινούργιου της δίσκου. Συμβολικά – και μέσα στη φορτισμένη ατμόσφαιρα της μέρας – αποφάσισε να μπει στο στούντιο παρέα με αξιόλογους μουσικούς (Robben Ford, Jim Dickinson, Charles Hodges), τους οποίους και έχουμε δει να συνεργάζονται με μεγάλα ονόματα (Bob Dylan, Rolling Stones, Al Green). Με τροπικές θερμοκρασίες και το φάντασμα του μακαρίτη να πλανιέται πάνω από την πόλη, η Ruthie άνοιξε το στόμα της και μαύρες νότες ξεχύνονται από παντού… Δυνατό ξεκίνημα σε ρυθμικές gospel-soul διαθέσεις με πνευστά (“Stone Love”), μια δόση reggae (“I Really Love You”) και καπάκι η μπαλάντα “When It Don’t Come Easy, που κινείται σε πιο soft blues-folk ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια ανοίγει ο δρόμος στα ηλεκτρικά blues με την κιθάρα να μαρσάρει και να πιάνει funk στις στροφές, ενώ τα πλήκτρα συμπληρώνουν το ήδη κλαμπίστικο mood (“Truth!”).
Η Foster, την οποία αρκετοί ήδη τη συγκρίνουν με την Aretha Franκlin, μοιάζει να παίζει τη «μαύρη» μουσική στα δάχτυλα, αλλά είναι περισσότερο παιδί της folk. Ή τουλάχιστον ήταν, μέχρι πέρυσι που έβγαλε τον πέμπτο της δίσκο. Στο φετινό της The Truth According To Ruthie Foster δείχνει να έχει απομακρυνθεί αρκετά από τη folk, αφού, πέρα από ένα ή δύο τραγούδια, τα υπόλοιπα έχουν soul, blues και reggae αποχρώσεις, με έντονo το gospel στοιχείο. Αυτή η στροφή όμως δεν της βγήκε καλά. Την πήρε πολύ γρήγορα και, πιθανότατα, κάπως επιπόλαια: ενώ η φωνή της μπορεί να υποστηρίξει πολύ καλά τα τραγούδια και οι μουσικοί που έχει διαλέξει βοηθούν τα μέγιστα, οι συνθέσεις ακούγονται ως επί το πλείστον διεκπεραιωτικές. Σαν να έπρεπε να γραφτούν γρήγορα για να επισφραγίσουν τη διάθεσή της για αλλαγή.
Κατά συνέπεια, το Truth According To Ruthie Foster είναι ένας μέτριος δίσκος για τα στάνταρ της Foster, αν και σίγουρα καλύτερος από πολλούς που βγαίνουν με το κιλό και δεν έχουν απολύτως τίποτα να πουν. «Η αλήθεια βρίσκεται ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι κι εσύ», λέει η ίδια για το νέο της άλμπουμ. Ο Πιραντέλο πάλι λέει, «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε»...
