Η «γιαγιά» επιστρέφει, για ακόμη μια φορά. Κι ας έχει δηλώσει τόσες φορές την οριστική της απόσυρση από τη μουσική βιομηχανία – μάλλον δεν θα την πιστεύαμε ακόμη κι’ αν έχανε τη φωνή της. Βεβαίως και η επιστροφή αφορά τα ένσημα συνταξιοδότησης, μιας και σηματοδοτείται από ένα ακόμη best of, με τίτλο το όνομά της και σποραδική κάλυψη της πορείας της από το 1966 έως σήμερα, με έμφαση στα τελευταία χρόνια.
Παρά την επιφανειακή κάλυψη, στο Tina! συναντάμε όλους τους συνήθεις υπόπτους, όσα τραγούδια δηλαδή σημάδεψαν την καριέρα της. Τα εκπληκτικά “River Deep Mountain High” δια χειρός εκείνου του ιδιοφυούς ψυχωτικού του Phil Spector, το δυναμικό “Acid Queen” των Who μέσα από το Tommy, την υπέροχη εκτέλεση του “Proud Mary” των Creedence Clearwater Revival, το φοβερό (καταδικό) της “Nutbush City Limits”, όπως και το “Goldeneye” μέσα από την ομώνυμη James Bond ταινία. Δυστυχώς στο άλμπουμ τα παραπάνω διαμάντια συνυπάρχουν με επιτυχίες από την πιο pop και εμπορική της περίοδο και ενώ η επιτυχία δεν είναι κακό πράγμα από μόνη της, το νέρωμα του κρασιού μας ενοχλεί αφάνταστα. Ο σχετικά πρόσφατος θάνατος του μέντορα/δυνάστη/εραστή/συζύγου της, Ike Turner, μας θυμίζει ότι τα καλύτερα χρόνια της ήταν όταν ήταν μαζί του. Μπορεί ο χωρισμός να της έφερε φήμη και χρήμα, συχνά όμως έχασε την αξιοπιστία της μεγάλης τραγουδίστριας.
Οι ζωντανές εκτελέσεις των διασκευών στα “Let’s Stay Together”, “I Can’t Stand The Rain” και “Addicted To Love” κυμαίνονται από επαρκείς (οι δύο πρώτες ιδίως) μέχρι συμπαθητικές, σε σημείο που να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να μην έχει ηχογραφήσει καλύτερες εκτελέσεις μετά από τόσα χρόνια στον δρόμο. Οι δύο τέλος νέες συνθέσεις των Chambers και Monahan, γραμμένες ειδικά για το παρόν best of, είναι μέσα στο κλίμα της πορείας που έχει χαράξει τα τελευταία χρόνια η Tina Turner και όσοι τη γνώρισαν έτσι θα τα εκτιμήσουν.
