Όσοι είχαμε την ευκαιρεία να παρακολουθήσουμε την τελευταία συναυλία των Fuzztones στη χώρα μας, είμαστε σίγουροι ότι, πέρα από τα επιπλέον χρονάκια του, ο Rudi Protrudi και η παρέα του συνεχίζουν απτόητοι την μακρά πορεία τους στο rock’n’roll χωρίς στάσεις και αλλαγές. Κανείς δεν περιμένει να ακούσει από τους Fuzztones τίποτε διαφορετικό πέρα από βρώμικο, διονυσιακό garage με ψυχεδελικές πινελιές, εφηβικά σαλιαρίσματα γεμάτα τεστοστερόνη και εκείνη την περίεργη αίσθηση του ανικανοποίητου, που κρατάει τον ακροατή σε προσμονή. Γιατί και αυτό είναι το rock’n’roll, ενώ για άλλους μόνο αυτό είναι και προφήτες του οι Fuzztones, με τις αναφορές τους σε ψυχιατρεία και σεξομανείς πιτσιρικάδες, παρμένα όλα μέσα από μια παραμορφωμένη, όσο και παραμορφωτική, ματιά στη δεκαετία του 1960.
Η επιρροή των Sonics είναι παραπάνω από εμφανής, άλλωστε ο Protrudi έφτιαξε όχι μόνο ένα ολόκληρο άλμπουμ αφιερωμένο στο αγαπημένο του συγκρότημα, αλλά βάσισε ολόκληρη την καριέρα του στους επιδραστικούς γκαραζιέρηδες. Μια ακρόαση στη μικρή – αλλά περιεκτική – δισκογραφία των Sonics θα σας πείσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Fuzztones είναι απλοί αντιγραφείς. Όσο για την έλλειψη μεγαλύτερης αναγνώρισης στην πατρίδα τους, απλά ας πούμε ότι η Αμερική γουστάρει την επιτυχία αν είναι τεράστια σαν ένα Big Mac και επιλέγει να αγνοεί τα μικρότερα μεγέθη. Ας είναι καλά οι Ευρωπαίοι φίλοι τους που γεμίζουν τα club όπου κι αν παίζουν.
Στο Horny As Hell, αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποια τραγούδια, αυτά θα είναι τα “Bad News Travel Fast”, “Highway 69”, “Johnson In A Headlock”, “Blood From A Stone” και “She’s Wicked”. Όπως ασφαλώς και την πολύ καλή εκτέλεση του “99th Floor” των Moving Sidewalks (του Billy Gibbons, πριν γίνει γνωστός με τους ZZ Top). Πέραν αυτών, βρίσκουμε βέβαια και αρκετό garage rock για να στεγάσει όλες τις νταλίκες που μπορεί κανείς να μετρήσει Παρασκευιάτικα στην εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου, αλλά και αρκετό γράσο για να γεμίσει βυτιοφόρο.
