Οι Μοnotonix αξίζουν την προσοχή μας για δύο τουλάχιστον λόγους. Ο πρώτος είναι γεωγραφικός. Προέρχονται από το Ισραήλ, μια χώρα που δεν μας έχει συνηθίσει σε hard rock μπάντες, ενώ αντίθετα ξεχωρίζει σε άλλα είδη μουσικής. Και δεύτερον, πραγματικά είναι από τα λίγα συγκροτήματα του 21ου αιώνα που παίζουν τόσο ωμό και παλιομοδίτικο hard rock.
Για να μην παρεξηγούμαι, και τα δύο τα εκλαμβάνω ως απολύτως θετικά. Έχοντας αφήσει το Τελ Αβίβ χάριν της μουσικής τους τα τελευταία χρόνια, περιοδεύουν κυρίως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δίνοντας sold-out συναυλίες, κι εγώ μένω να εύχομαι ότι κάποια στιγμή θα επισκεφτούν και την Ευρώπη… Το EP τους Body Language δικαιολογεί άψογα τον τίτλο του, καθώς οι Monotonix «λικνίζονται» στους οld-fashioned, αλλά κλασικούς rock ρυθμούς των Sonics και Led Zeppelin, όντας δεδομένες οι αναφορές τους προς τα εκεί. Τα φωνητικά στο “Lowest Dive” και “Body Language”, μόνο Robert Plant μπορούν να θυμίζουν, ενώ το “Summers And Autumns” έχει να κάνει περισσότερο με τον βρώμικο και «θυμωμένο» garage ήχο των αρχών της δεκαετίας του 1980.
Έξι πρωτότυπες συνθέσεις περιλαμβάνονται σε αυτό το σύντομο EP, το οποίο μας αφήνει να ζητάμε περισσότερο από αυτό το μόλις 23λεπτο σύντομο ταξίδι στο παρελθόν. Παλιό καλό hard rock, λοιπόν, αφήνοντας στην άκρη οποιαδήποτε διάθεση για καινοτομίες και επιστρέφοντας με ζήλο στις απαρχές του rock ήχου. Και καθώς μοιάζουν να αδιαφορούν για τις μουσικές ταμπέλες, καταφέρνουν να μας πείσουν και να μας ξεσηκώσουν ακόμα κι αν περπατούν στο ίδιο μονοπάτι με τους Τhin Lizzy. Rock on…
