O Jake One (κατά κόσμων Jacob Dutton) είναι ένας από τους πιο δουλευταράδες hip hop παραγωγούς, που σχεδόν περνάει απαρατήρητος αν και δουλεύει ακατάπαυστα από το 1994. Με καταγωγή από το Seattle, σε πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου είχε την ευκαιρία να δουλέψει με έναν κατάλογο καλλιτεχνών, ο οποίος συν τοις άλλοις περιλαμβάνει θρυλικά ονόματα όπως ο Nas, oι De La Soul ή ο εναλλακτικός MF Doom. Tα τελευταία χρόνια ο Jake One, όντας μέλος της G-Unit (βλέπε 50 Cent), κατάφερε να ξεπεράσει, για λίγο, τον χώρο του underground, κυρίως μέσω της μουσικής που παρείχε για soundtracks blockbuster επιτυχιών όπως το Get Rich Or Die Tryin’ ή για τις ταινίες της σειράς Fast And Furious.
Σαν παραγωγός, δουλεύοντας με το θρυλικό sampler Emax της E-mu Systems, o Jake One δείχνει να είναι επηρεασμένος από τη «χρυσή σχολή των beatmakers» του hip hop (όπως π.χ. ο Marley Marl, o Pete Rock ή ο DJ Premier). Mε το φετινό όμως White Van Music έχει την ευκαιρία να μην δουλέψει σαν beatmaker, αλλά να αναλάβει τη συνολική αισθητική επιμέλεια-παραγωγή ενός δίσκου, δημιουργώντας είκοσι δύο ολόκληρα κομμάτια. Ο Jake One δημιουργεί ένα χορταστικό hip hop δίσκο, που μόνο για τις συμμετοχές (πραγματικά είναι πολλές και σπουδαίες από το σύνολο του underground, conscious και mainstream hip hop) αξίζει να τον έχει κανείς στη δισκοθήκη του. Όπως και αξίζει να χτυπηθεί με κομμάτια όπως το “Gangsta Boy” (όπου συμμετέχουν οι θρυλικοί M.O.P. πάνω σε ένα εξαιρετικό rock δείγμα), το “Kissin’ The Curb” (όπου ο Busta Rhymes κλέβει την παράσταση) ή το “Οh Really” (όπου η παλιά σχολή του «hippy rap» με τον Posdnuos των De La Soul συναντάει τη νέα με τον Slug των Atmosphere).
Boom Bap μπασογραμμές εναλλάσσονται με φωνητικά samples, αρκετά βρώμικο vintage ήχο και την εμμονή του Jake One (σε αρκετές περιπτώσεις) να «σολάρει» στα κλεισίματα των κομματιών, παίζοντας δηλαδή αυτούσιο το δείγμα πάνω στο οποίο δένουν τα raps των συμμετεχόντων του. Ωστόσο, όταν δημιουργείς τον δικό σου (ολοκληρωμένο) δίσκο, όντας ένας beatmaker συνηθισμένος να δουλεύει για άλλους rappers, πέφτεις συνήθως σε μια παγίδα: αυτή της τελικής απώλειας του αισθητικού αποτελέσματος και συνεπακόλουθα της σφιχτής συνοχής του δίσκου. Κατά τη γνώμη μου, στο hip hop, αυτό διαχωρίζει έναν beatmaker από έναν μουσικό παραγωγό και κατά συνέπεια έναν καλό δίσκο από έναν εξαιρετικό. Αναπόφευκτα, λοιπόν, στο White Van Music υπάρχουν κομμάτια «δεύτερης διαλογής», που δεν συνηγορούν στη μια και έξω ακρόαση του – με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να πατάς το κουμπί με το βελάκι που δείχνει δεξιά στο σύστημά σου, για ένα skip με τα όλα του…
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το White Van Music είναι ένας δίσκος ο οποίος, αν και χωλαίνει σε σημεία, αξίζει ακροάσεων σαν μια ευχάριστη όαση ποιότητας στον πακτωλό σαβούρας που βγαίνει στο hip hop τελευταίως. Για πρώτο ολοκληρωμένο εγχείρημα (παραγωγικά) του Jake One, αφήνει, ως εκ τούτου, μια παρακαταθήκη που δείχνει ότι οφείλετε να προσέξετε τον ταλαντούχο beatmaker από τη Washington, αν δεν το έχετε πράξει ήδη.
