Ακούγοντας τον δίσκο του Τ.Ι. δυο πράγματα γινόντουσαν όλο και περισσότερο ξεκάθαρα στο μυαλό μου. Πρώτον, πως το Paper Trail είναι σαφώς ένας περισσότερο pop παρά hip hop δίσκος. Διότι πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα άλμπουμ φανερά στοχευμένο προς τα charts, γεμάτο από singles κομμένα και ραμμένα για να «πιάσουν» στον κόσμο, το οποίο προσέχει κιόλας να μην είναι αρκετά «κοφτερό» ώστε να ενοχλεί τους ενήλικους, αλλά αρκετά slacker συνάμα ώστε να δελεάσει τους ανήλικους; Δεύτερον, το Paper Trail είναι ένας καλοφτιαγμένος δίσκος – από αυτούς που λάμπουν στα ζοφερά νερά της mainstream pop. Διότι το θέμα εν τέλει δεν είναι εάν ένας δίσκος είναι pop, rock ή hip hop, αλλά εάν το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι ευχάριστο αλλά και ουσιώδες. Και ο νέος δίσκος του Τ.Ι είναι ακριβώς αυτό: πιασάρικος όσο χρειάζεται, αλλά όχι και εγκεφαλικά νεκρός όσον αφορά στους στίχους του, όπως ας πούμε συμβαίνει με κάτι ανεκδιήγητους τύπους σαν τους Souljah Boy ή Hurricane Chris.
Μουσικά τώρα αυτά που θα πρέπει να περιμένει κάποιος σε ένα τέτοιο δίσκο είναι εδώ. Beats κυμαινόμενα κάπου ανάμεσα στο dirty south και την pop, μελωδικά ρεφρέν, επιτηδευμένα «τσαμπουκαλίδικα» hooks και πληθώρα συμμετοχών από μεγάλα ονόματα. Μερικά από αυτά συμπεριλαμβάνουν την Rihanna και τον Justin Timberlake από τον χώρο της «καθαρόαιμης» pop καθώς και τους Ludacris, Usher, Kanye West, Lil’ Wayne και John Legend από τον χώρο της μαύρης μουσικής. Σίγουρα όλοι τους μεγάλα ονόματα, τα οποία προσθέτουν ένα ειδικό βάρος στο όλο εγχείρημα, αλλά δεν κλέβουν την παράσταση από τον ίδιο τον Τ.Ι. – το οποίο είναι προς τιμήν του.
Τα 4 πρώτα singles “No Matter What”, “Swing Ya Rag”, “Whatever You Like” και “Live Your Life” έχουν ήδη κάνει βέβαια επιτυχία, με τα δυο τελευταία να φτάνουν μέχρι την κορυφή των αμερικανικών charts, κάτι το οποίο πετυχαίνει για πρώτη φορά ο Τ.Ι. ως σόλο καλλιτέχνης. Όπως γίνεται φανερό από τα παραπάνω, σίγουρα το 2008 ήταν η χρονιά του Clifford Joseph Harris Jr. (όπως είναι το κανονικό του όνομα) και το Paper Trail είναι με βεβαιότητα μέσα στους καλύτερους mainstream δίσκους του έτους. Απλά μην περιμένετε βαθιά νοήματα ή μουσικούς πειραματισμούς. Το Paper Trail είναι εδώ για να μας κάνει να περάσουμε καλά και ξέγνοιαστα – το οποίο και πετυχαίνει.
