Τα live dvd που αφορούν στον Bob Dylan είναι λίγο σαν τους κεντρικούς δρόμους: πρέπει να είσαι προσεκτικός. Γιατί παρόλο που ο Dylan είναι ένας τρομερά δημοφιλής καλλιτέχνης, ελάχιστα είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει επίσημα από την εταιρία του και με την έγκριση του ίδιου, όπως π.χ. το MTV Unplugged (1995) ή το φετινό The Other Side Of The Mirror, όπου παρουσιάστηκαν οι θρυλικές του εμφανίσεις στο Newport Folk Festival (1963-1965). Κατά συνέπεια, όλα τα υπόλοιπα dvd είναι συνήθως προχειροφτιαγμένα, κακόγουστα και ανήμπορα να διατηρήσουν έστω λίγη από την αίγλη μίας bootleg κινηματογράφησης.
Το συγκεκριμένο dvd των Broadcast Archives δεν αποτελεί δυστυχώς εξαίρεση. Περιέχει αποσπάσματα από συναυλίες διαφόρων καλλιτεχνικών περιόδων: μία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια άλλη από τα μέσα των 1980s, δύο live performances στο σόου του David Letterman από το 1983, το “Knockin’ On Heaven’s Door” από το 30th Anniversary Cocert του 1992, συν δυο ακουστικά κομμάτια με τη συμμετοχή του Johnny Winter, προερχόμενα, καθώς φαίνεται, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Και όλα αυτά πηγαίνουν εναλλάξ, χωρίς συνοχή, από τη μία συναυλία στην άλλη, από ένα τηλεοπτικό στούντιο σε ένα κατάμεστο στάδιο και τούμπαλιν. Κάποιες εκτελέσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όπως το “Across The borderline”, το οποίο διαθέτει μια συμπαθητική ας την πούμε «εϊτίλα» ή το “Jokerman”, που εδώ απολαμβάνει μια από τις πιο δυναμικές του εκτελέσεις, όντας αγνώριστο σε σχέση με την αυθεντική του ηχογράφηση. Ο Dylan είναι άλλωστε ένας ιδιόρρυθμα σπουδαίος περφόρμερ και η λάμψη του γίνεται κατά διαστήματα έντονα αισθητή και εδώ. Ωστόσο η εικόνα και ο ήχος είναι κάθε άλλο παρά ιδανικές και, πέρα από τα δώδεκα τραγούδια, δεν υπάρχει καθόλου έξτρα υλικό για να δικαιολογήσει το όλο εγχείρημα.
Οι φανατικοί ντιλανόφιλοι ίσως βρουν κάποιο ενδιαφέρον, κυρίως για λόγους συλλεκτικούς. Αλλά οι υπόλοιποι καλό θα είναι να στρίψουν προς Σκορτσέζε μεριά, παρακολουθώντας το No Direction Home, που, εκτός από σπάνιο live υλικό, περιέχει αποκαλυπτικές συνεντεύξεις τόσο του ίδιου του Dylan, όσο και των μουσικών του συνοδοιπόρων.
