Ούτε Vendetta τον λένε (Paparusso είναι το πραγματικό του επίθετο, αλλά άντε να κάνεις καριέρα έτσι), ούτε και τόσο...βεντέτα είναι ο Γάλλος DJ, remixer και παραγωγός. Εντάξει, έχει παίξει σε διάφορα clubs της πατρίδας του (τελευταία είναι resident DJ στο παρισινό Redlight), έχει εμφανιστεί ως καλεσμένος σε ορισμένους πολύ γνωστούς dance «ναούς» ανά τον κόσμο και έχει καταφέρει να φτιάξει τραγούδια με αρκετό airplay στα σχετικά ευρωπαϊκά ραδιόφωνα – ακόμα, όμως, δεν έχει κάνει όνομα έξω από τον κύκλο των «μυημένων». Εδώ μας καλεί σε ένα...διπλό ραντεβού, παρουσιάζοντας ένα πλήρες άλμπουμ αρθρωμένο βασικά γύρω από την προπέρσινη επιτυχία “Unidos Para La Musica” (περιλαμβάνεται σε δύο φρέσκα remixes) και ένα δεύτερο cd γεμάτο με remixes – με «κράχτη» μια αποκλειστική διασκευή στο “Hold That Sucker Down”, μεγάλη μα πρόσκαιρη επιτυχία το 1994 για τους ολότελα ξεχασμένους έκτοτε Q. T. Quartet.
Πεδίο δράσης του Vendetta είναι εκείνο το δυναμικό house με τις grande ενορχηστρώσεις στα σίνθια και στα μπάσα, τα ολίγον δραματικά γυναικεία φωνητικά και το μεγαλεπήβολο, μπαρόκ υφής, feeling. Είδος το οποίο κάποτε σάρωνε τις ευρωπαϊκές πίστες και ακόμα παραμένει αγαπητό σε μια μερίδα κοινού, καθώς και σε κάποια mainstream clubs της Ευρώπης. Αν ο Vendetta είχε, λοιπόν, παρουσιάσει ένα τέτοιο album στα 1990s, μάλλον θα είχε τοποθετηθεί στην αφρόκρεμα του λεγόμενου euro dance. Τώρα, όμως, αυτά τα «κόλπα» μοιάζουν παλιά για να εντυπωσιάσουν, έστω και αν είναι αλήθεια πως ο Vendetta ξέρει καλά τα μυστικά κατασκευής catchy χορευτικών μελωδιών, οι οποίες να ακούγονται εντυπωσιακές στο μέσο αυτί και πολύ λειτουργικές για τις ανάγκες μαγαζιών όπου το ζητούμενο είναι απλώς να το «λικνίσεις». Τόσο το ομότιτλο “Rendez-Vous”, όσο και το “Bleeding Heart” (η καλύτερη μάλλον στιγμή της δουλειάς, με φωνητικά από τη Rachael Starr), αλλά και το ήδη επιτυχημένο – πλην κακόγουστο – “Unidos Para La Musica” αποτελούν καλά παραδείγματα όλων των παραπάνω.
Ομολογώ πως τρέφω ένα...guilty pleasure για αυτή την πλευρά της ηλεκτρονικής δημιουργίας, σε επίπεδο όμως κριτικής δεν γίνεται να μη σχολιαστεί ο επιδιωκόμενος ψευδο-εντυπωσιασμός, η μονοδιάστατη σύλληψη του (κουραστικού) μελωδικού καμβά, όπως και μια ισχυρή αίσθηση φλυαρίας και ρηχότητας που διακρίνει όχι μόνο το υλικό του παρόντος δίσκου “Anticipation”, “Break 4 Love”, “Love To Love You Baby”, “Fere”), αλλά και ολόκληρη σχεδόν αυτή την πλευρά της house δημιουργίας. Ο Vendetta παίζει με όλους τους γνωστούς κανόνες αυτής της σχολής, αποδεικνύει τη μαστοριά του, πέραν όμως των εμπορικών προοπτικών του εγχειρήματος πολύ λίγα κάνει ώστε να δικαιολογήσει πως υπάρχει και κάποια καλλιτεχνική υπόσταση. Όσο για το δεύτερο cd με τα remixes, πρόκειται μάλλον για μια νωθρή σπουδή πάνω στην ανακατασκευή, προσανατολισμένη κι αυτή προς την παραπάνω περιγραφείσα εμπορική προοπτική – δεν πείθει σχεδόν πουθενά πως έχεις να κάνεις με εμπνευσμένους remixers, ενώ δεν αλλάζει την εικόνα των συνθέσεων προς το ουσιαστικότερο. Η δε διασκευή στο “Hold That Sucker Down”, αχρείαστη, τουλάχιστον με την προσέγγιση που του επεφύλαξε ο Vendetta.
