Σχεδόν όλοι πιστεύω γνωρίζουμε τους Staind. Είτε μας αρέσει είτε όχι, έχουνε γράψει κατά καιρούς τραγούδια που και στο ραδιόφωνο παίξανε πολύ (ίσως όχι στο ελληνικό, αλλά στο αμερικάνικο σίγουρα κατά κόρον), αλλά και σε μαγαζιά. Αυτό σίγουρα δεν ήταν τυχαίο καθώς το συγκρότημα – παρ’ όλο που στηριζότανε κατά ένα μεγάλο ποσοστό στον όλο μετά-grunge ήχο ο οποίος αναπτύχθηκε στην Αμερική μετά την πτώση των Alice In Chains – είχε μία χαρακτηριστική ευκολία να γράφει τραγούδια που «μιλούσανε» σε ένα μεγάλο ποσοστό του rock κοινού της εκάστοτε εποχής. Με τρία συνεχόμενα #1 άλμπουμ στα αμερικάνικα charts δεν υπάρχουν άλλωστε πολλά που μπορείς να αντιτάξεις ως προς την απήχηση της μουσικής τους.
Το Illusion Of Progress ξεκινάει με τον τυπικό δυνατό ήχο της μπάντας και το “This Is It”, το οποίο θα μπορούσε άνετα να βρισκότανε και στο Break The Cycle. Από εκεί και πέρα όμως το συγκρότημα μας εισάγει στον, κατά τα φαινόμενα, καινούργιο του ήχο. Έναν πιο «μαλακό» δηλαδή, εξευγενισμένο και χαμηλών τόνων ήχο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί, όπως θα θυμάστε όσοι έχετε παρακολουθήσει την πορεία τους μέχρι τώρα, οι Staind πάντα είχαν καλές μπαλάντες. Εκεί που χαλάει όμως η υπόθεση είναι στο ότι δεν μπορέσανε αυτή τη φορά να κρατήσουν τον ποιοτικό πήχη το ίδιο ψηλά. Τουτέστιν, το Illusion Of Progress διακατέχεται από μια ανισότητα και εκεί που ακούς ένα κομμάτι το οποίο σου ανεβάζει τις ελπίδες έρχεται ένα άλλο να σε προσγειώσει στην πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Πως η μπάντα ή ολοκλήρωσε το άλμπουμ βιαστικά και χωρίς υπομονή ή απλά δεν έχει πλέον μέσα της άλλους ποιοτικούς ως σύνολα δίσκους. Από την στιγμή δε που αντιλαμβάνεσαι πως οι Staind έχουν βρει τη μανιέρα τους και βάσει αυτής παράγουν κομμάτια με τη σέσουλα, το παιχνίδι αρχίζει να χάνεται επικίνδυνα.
Εν τέλει το Illusion Of Progress μπορεί να μην είναι κακός δίσκος, εάν όμως κάποιος θέλει να ακούσει τους Staind στα καλύτερά τους θα πρέπει να αναζητήσει άλλες δουλειές τους, όπως το Break The Cycle ή τα Dysfunction και 14 Shades Οf Grey. Ο νέος δίσκος ούτε κάτι καινούργιο προσφέρει, ούτε και κάτι καλύτερο των προκατόχων του.
