Για πάντα: οι Beatles και άλλοι 3-4 μουσικοί, έφτιαξαν στα μισά του 20ου αιώνα τη μουσική που θα ακουγόταν, θα αντιγραφόταν και θα πουλούσε για πάντα. Όσοι είχε τύχει να τους δουν να παίζουν στον υπόγειο του Λονδίνου, είχαν προσπεράσει πετώντας τους μερικές πέννες ή στην καλύτερη περίπτωση καμιά λίρα. Ο George Martin απλώς πρόσεξε αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν μπορούσε: τέσσερις τύπους στους οποίους άρεσε το rockabilly, o Presley κι ο Buddy Holly. Αλλά αυτό στα πρώιμα 1950s δεν ήταν ασυνήθιστο, ήταν ο κανόνας. Οι Beatles, όμως, θα γινόντουσαν η εξαίρεση στον κανόνα και μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες στην ιστορία της μουσικής. Το συγκεκριμένο dvd εξετάζει τη μουσική σχέση του δίδυμου Lennon-Mc Cartney, εστιάζοντας το ενδιαφέρον στην πρώτη περίοδο της μπάντας από τα ύστερα 1950s και το single “Love Me Do” μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ Rubber Soul το 1965.
Δημοσιογράφοι από το Rolling Stone και τη Village Voice, μουσικοκριτικοί, συγγραφείς, μουσικολόγοι και φίλοι των «Σκαθαριών», αναλύουν για περίπου 80 λεπτά τα τραγούδια που έγραψε το διάσημο δίδυμο, τον τρόπο που ο ένας επηρέαζε τον άλλον στη συγγραφή και τη σύνθεση, τις ομοιότητες και τις διαφορές τις οποίες είχαν ως προσωπικότητες και ως μουσικοί, τον θαυμασμό αλλά και τον ανταγωνισμό που υπήρχε μεταξύ τους, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνονταν οι ηχογραφήσεις εκείνη την περίοδο. Μιλούν επίσης για το πόσο το Freewheelin του Bob Dylan επηρέασε τον Lennon όταν το άκουσε για πρώτη φορά – την περίοδο του A Hard Day’s Night – και τον τρόπο που από τα κοινότοπα singles τύπου “She Loves You”, έφτασαν σε πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις όπως το “Drive My Car” και το “Norwegian Wood”. Ενδιάμεσα, προβάλλονται στιγμιότυπα από εμφανίσεις των Beatles, καθώς και φωτογραφικό υλικό.
Προσωπικά πιστεύω ότι αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα της κυκλοφορίας το γεγονός ότι δεν μιλάει κανείς για τον George Harrison και για τον Ringo Starr. Τι να μας πει κι ο Ringo, θα πουν κάποιοι, αλλά έπαιξε κι αυτός τον ρόλο του στο φαινόμενο Beatles, για να μη μιλήσω για τον Harrison και τη μεγάλη συνεισφορά του στη μπάντα. Το άλλο μειονέκτημα είναι ότι ακριβώς επειδή πρόκειται για ανεξάρτητη παραγωγή και όχι για παραγωγή της εταιρείας των Beatles, δεν υπάρχει ούτε ένα απόσπασμα συνέντευξης του ίδιου του Lennon και του Mc Cartney που να μιλούν για τη μουσική τους σ’ εκείνη την περίοδο. Σε ότι δε αφορά τα extras, υπάρχουν μερικές ολιγόλεπτες συνεντεύξεις των ίδιων μουσικοκριτικών και φίλων της μπάντας που μιλούν και στο κυρίως dvd, καθώς και τα βιογραφικά τους. Το μενού είναι το βασικό, η γλώσσα είναι τα Αγγλικά – χωρίς υπότιτλους – και ενώ η εικόνα είναι πολύ καλή, ο ήχος χάνει κάπως, με αποτέλεσμα να πρέπει να τον βάλεις τέρμα για να ακούσεις τι λέει ο εκάστοτε ομιλητής, πράγμα ενοχλητικό.
Όσοι έχουν μελετήσει τους Beatles, μάλλον θα βαρεθούν να ακούνε πράγματα που ξέρουν ήδη. Κι όσοι θέλουν να μάθουν, ας ακούσουν πρώτα τους δίσκους, ας διαβάσουν και μερικά από τα βιβλία που κυκλοφορούν και μετά ας βάλουν, αν θέλουν, και το συγκεκριμένο dvd. Όμως οι Beatles θα είναι πάντα εκτός βαθμολογίας. Τελεία και παύλα…
