Στις αρχές της δεκαετίας, η Νέα Υόρκη χτύπησε φλέβα με το εκρηκτικό ντεμπούτο άλμπουμ των Strokes, το Is This It?, το οποίο άλλαξε το μουσικό τοπίο και άνοιξε την πόρτα σε πολλά groups με τη φιλοδοξία να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους (Interpol, Yeah Yeah Yeahs, Rapture), μακριά από την παρακμή της brit pop και την κούφια-ποζεράτη απόδοση του τότε αμερικανικού rock. Σύντομα όμως η σκηνή της Νέας Υόρκης αντιμετώπισε μια κάποια κρίση, με τους Βρετανούς να παίρνουν πάντα τη θέση του σημαιοφόρου στις ετήσιες rock παρελάσεις. Αλλά φέτος ήρθαν οι Vampire Weekend. Τα τέσσερα μέλη της μπάντας ενώθηκαν την εποχή που τελείωναν τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο της Columbia (δεν είναι τίποτα αλήτες…) και πήραν το αλλόκοτο όνομά τους από μια ερασιτεχνική ταινία που είχε γυρίσει ο ηγέτης τους, ο χαρισματικός Ezra Koenig. Μέσα από έντυπα και blogs, όπως γίνεται εύκολα πλέον, κατάφεραν να δημιουργήσουν εξαρχής ένα hype γύρω από το όνομά τους.
Το ντεμπούτο τους ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, περισσότερο απ’ ότι θα πίστευαν και οι πιο αισιόδοξοι. Το ξεκίνημα με το δίλεπτο “Mansard Roof” διαθέτει μια τέτοια αμεσότητα, ώστε νιώθεις σαν να σε ξυπνάει από λήθαργο, πιθανόν εκείνον στον οποίο η βαρετή pop εισάγει κατά καιρούς τους παθητικούς ακροατές της. Το “Oxford Comma”, που ακολουθεί, είναι το highlight, με κολλητική μελωδία και στίχους που αναφέρονται στη χρήση του κόμματος στα γραπτά κείμενα(!). Σπουδαίο είναι επίσης το χαλαρότερο “Cape Cod Kwassa Kwassa”, που λίγοι ξέρουν πώς προφέρεται ο τίτλος του και ακόμα λιγότεροι πώς προέκυψαν οι αναφορές του σε afro-pop ήχους και ρυθμούς. Το κομμάτι αυτό μπήκε και στην περσινή λίστα του Rolling Stone με τα tracks της χρονιάς. H μουσική εμπειρία του Koenig, o οποίος στο παρελθόν συμμετείχε σε μπάντες οι οποίες έπαιζαν από free jazz μέχρι ska-punk και rap, πιθανόν να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μουσική της μπάντας. «Γεμίσματα» δεν υπάρχουν, μολονότι όλα τα τραγούδια παίζουν στο ίδιο επίπεδο και εν τέλει ακούγονται σαν ένα, πράγμα που ταυτόχρονα προσδίδει στον δίσκο και μια τέλεια συνοχή, οπότε καταλήγει ως θετικό.
Είναι πρωτότυποι οι Vampire Weekend. Κανέναν δεν αντιγράφουν, αλλά θυμίζουν τα πάντα και αυτό είναι που τους αναδεικνύει σε ένα από τα πιο αξιόλογα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα της χρονιάς. Χρειάζονται βέβαια άλλο ένα εξίσου δυνατό άλμπουμ: για να εδραιώσουν τη θέση τους και να αποδείξουν έμπρακτα ότι δεν είναι άλλη μια μπάντα-φούσκα, η οποία εξάντλησε όλα τα δυνατά της χαρτιά με το καλημέρα.
