Με τους System Of A Down να έχουν μπει σε χειμερία νάρκη άγνωστης διάρκειας εδώ και δύο χρόνια (όχι, δεν έχουν διαλυθεί επίσημα), τα μέλη τους βρήκαν την ευκαιρία να απαγκιστρωθούν από το βάρος του group, κάνοντας τα δικά τους πράγματα. Πέρυσι ο βασικός τραγουδιστής, κιμπορντίστας και δεύτερος κιθαρίστας τους Serj Tankian κυκλοφόρησε ένα αρκετά επιτυχημένο – τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά – σόλο άλμπουμ. Φέτος είναι η σειρά του κιθαρίστα και τραγουδιστή Daron Malakian, ο οποίος μαζί με τον ντράμερ των System, John Dolmayan, στήνει τους Scars On Broadway, σχήμα το οποίο μάλλον αδιάφορη άφησε τη Βρετανία, όχι όμως και τις Η.Π.Α., όπου ετούτο το ντεμπούτο άλμπουμ τους χτύπησε το #17 του Billboard, λαμβάνοντας γενικά καλές κριτικές.
Οι Scars On Broadway είναι, βασικά, ο Malakian. Αυτός είναι ο συνθέτης και στιχουργός και των 15 τραγουδιών τα οποία ακούμε εδώ, αυτός είναι και ο παραγωγός του δίσκου, αυτός και ο τραγουδιστής. Είναι μια ματιά, λοιπόν, στο δικό του δημιουργικό σύμπαν οι Scars On Broadway – και πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σύμπαν. Σε αντίθεση με τον Tankian, ο οποίος ναι μεν έβγαλε έναν πολύ καλό δίσκο μένοντας όμως αρκετά στο κλίμα των System Of A Down, ο Malakian πετυχαίνει να αποστασιοποιηθεί περισσότερο από τους τελευταίους, δημιουργώντας έναν rock στην ουσία δίσκο, με έντονα κατά σημεία μεταλλικά στοιχεία, όπως και ηλεκτρονικές αλλά και αρμένικες προσθήκες εδώ κι εκεί.
Το σημαντικότερο, πάντως, είναι πως ο Malakian κατέθεσε έναν πλήρη κύκλο γερών τραγουδιών, τον οποίον μπορείς εύκολα να παίξεις στο repeat για κάμποσες ώρες και πάλι να μη χορτάσεις. Το θαυμάσιο single “They Say”, η παραπονιάρικη κιθάρα του “Kill Each Other/Live Forever”, η ηλεκτρική καταιγίδα του “Cute Machines”, η μεταλλική ένταση του “Stoner Hate”, τα ρετρό πλήκτρα του “Funny”, η pop ευαισθησία του “Serious” ή ο καλπάζων ρυθμός του “Babylon” μπορούν να σηματοδοτηθούν ως highlights μιας δουλειάς που σε καμία, όμως, περίπτωση δεν εξαντλεί τη δυναμική της μόνο σε αυτά. Αλλά και ως τραγουδιστής ο Malakian στάθηκε εξαιρετικά καλά, αποδεικνύοντας ότι του πάει μια χαρά και ο lead ρόλος, είτε για τις πιο δυναμικές συνθέσεις μιλάμε, είτε για τις πιο low profile. Αυτό που διόλου δεν άλλαξε από την εποχή των System Of A Down – και που ενδεχομένως να σοκάρει όποιους δεν είχαν εξοικειωθεί με τη γραφή των τελευταίων – είναι οι εύκολα παρεξηγήσιμοι στίχοι: «Γάμα τον κόσμο, έλα να ροκάρουμε / καθώς σε κατουράω κατάμουτρα ενώ ρουφάς τον πούτσο μου» [sic] ακούμε, χαρακτηριστικά, στο “Chemicals” – και καταλαβαίνετε και μόνοι σας πόσο εύκολο είναι να βγούνε λάθος συμπεράσματα από μια κατά τα άλλα συνεπή εμμονή προς μια σκατολογική και καυστικότατη σάτιρα των σύγχρονων ηθών αδιαφορίας για τον κόσμο.
Δεν ξέρω πώς ακριβώς βλέπει ο Malakian το μέλλον αυτού του προσωπικού project – με δεδομένο ότι ακύρωσε πρόσφατα όλες τις εμφανίσεις των Scars On Broadway στη Βόρεια Αμερική. Στο πρώτο του πάντως βήμα εκτός System Of A Down έδειξε πως είναι σε θέση να καταφέρει και μόνος του πολλά πράγματα.
